บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 23 หน้า 2
ริเอะนั่งสีหน้าเคร่งเครียดอยู่คนเดียวในห้องรับรองแขก ด้านหลังของริเอะมีตู้กระจกโชว์ดาบซามูไรสั้น สีหน้าของริเอะกำลังนึกถึงภาพที่มาโกะโตะถูกยูกิฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม ดวงตาของริเอะลุกโชนด้วยความเคียดแค้น...อาฆาต...มือทั้งสองจิกกำแน่นจนเส้นเลือดปูด “ยูกิ”
รินดาราเดินมาด้วยสีหน้าไม่สบายใจ เพราะรับรู้ว่าความทุกข์ของโฮชิโนโอจิกำลังจะทำให้โฮชิโนโอจิกลายเป็นมนุษย์คงกระพันไปตลอดกาล และอยากจะคุยเรื่องนี้กับย่ามิกิ แต่ระหว่างนั้นริเอะออกมาจากในห้องพอดี
“คุณริเอะคะ คุณย่ามิกิอยู่กับคุณรึเปล่าคะ ชั้นมีเรื่องอยากจะคุยกับท่าน”
“ไม่อยู่” ริเอะตอบห้วนๆแล้วจะเดินออกไปเลย
“แล้วนั่นคุณจะไปไหนคะ”
“ไปทำธุระส่วนตัว อย่ายุ่ง” ริเอะรีบย่ำเท้าเดินออกไป
รินดารามองตามอย่างสงสัยแล้วนึกเอะใจ จึงเลื่อนประตูเปิดเข้าไปในห้องที่ริเอะเดินออกมา...เห็นว่ากระจก หน้าตู้เก็บดาบซามูไรสั้นแตกกองอยู่บนพื้น รินดาราตกใจ
อาคิระเดินคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเข้ามาภายในคฤหาสน์มิยาคาวะ “ถ้ามีเบาะแสหลานสาวของผม คุณตำรวจรีบบอกผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ” อาคิระวางสายแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้อย่างทุกข์ระทมใจ เป็นห่วงชะตากรรมของหลานสาว เขาดูสร้อยเหรียญเซมาโมริของอายูมิในมือ “อายูมิอดทนไว้นะ อาจะพยายามหาทางไปรับหนูกลับบ้านเราให้ได้”
รินดาราเดินออกมาจากด้านในคฤหาสน์ด้วยสีหน้าร้อนรน ตั้งใจจะตามริเอะเข้ามา แต่ไม่เห็นริเอะอยู่ในบริเวณนั้นจึงปราดเข้าไปถามอาคิระ “คุณอาคิระคะ เห็นคุณริเอะไหมคะ”
“ริเอะให้นารูตะขับรถพาออกไปข้างนอก มีอะไรหรือเปล่า”
รินดาราไม่ตอบ แต่มีสีหน้าไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
คฤหาสน์โคสึกะ ยูกินั่งหวีผมดำยาวสลวยมองใบหน้าตัวเองที่สวยปากแดงอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหยุดหวีผมแล้วแสยะยิ้มอย่างถูกใจเมื่อรับรู้ได้ถึงการมาของใครบางคน ยูกิวางหวีที่มีเส้นผมของตัวเองติดอยู่ที่หวีลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง ยูกิมองตัวเองในกระจกยิ้มร้ายน่ากลัว “หึหึหึ..ในที่สุดก็มาจนได้”
ยูกิเดินออกมาจากภายในคฤหาสน์แล้วเจอริเอะยืนคอยอยู่ ริเอะมีสีหน้านิ่งเฉยแต่แววตาเด็ดเดี่ยว มุ่งมั่น ยูกิยิ้มย่ามใจอย่างได้เปรียบ “พ่อเธอคงจะปลูกฝังแต่เรื่องความโลภ แต่ไม่เคยสอนเรื่องคุณค่าของชีวิต รอดตายไป แล้วแต่ก็ยังมารนหาที่ตาย”
ริเอะมองยูกิด้วยแววตาเกลียดชัง “พ่อชั้นสอนว่า..ใครทำเราเจ็บมันต้องได้รับบทเรียน”