บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 13 หน้า 4
เยี่ยมยุทธมองเจี๊ยบ นึกถึงคำช่างสัก
“อ้อจริงสิ ไอ้เจี๊ยบโน่นคนโน้น ผมเคยได้ยินว่ามันมีรอยสักเสือแปลกๆ ผมเคยขอดู มันไม่ยอมให้ดู”
“แล้วนี่เวลาทำงานพี่ไม่ร้อนหรือ ร้อนจะตาย” เยี่ยมยุทธโบกมือใส่ตัวเอง “โอ๊ยร้อนๆ อบอ้าวชะมัด...ไม่ถอดเสื้อหรือ คนอื่นเขาก็ถอดกันหมด” เจี๊ยบไม่สนที่จะตอบ
“หมดธุระหรือยัง ผมจะทำงานแล้ว แล้วคราวหน้าถ้าจะมาสั่งสอนกัน เอาเงินมาดีกว่านะ เงินน่ะ มีไหม น้ำลายลมปากอะไรไม่เอา เอาเงินกู้มา แล้วค่อยมาสั่งสอนกัน”
เจี๊ยบค้อนๆ เดินหนีไปทำงานพร้อมสมุนที่เหม็นหน้าเยี่ยมยุทธขึ้นทุกที เยี่ยมยุทธมองไปรอบๆ เห็นลูกน้องของเจี๊ยบกำลังทำงานก่อสร้างกันอย่างขยันขันแข็งแล้ว ทำท่าเหมือนคิดอะไรได้ ยังไม่ยอมจากไปง่ายๆ
“งานพวกนี้ การกุศล งั้นผมช่วยด้วย ผมอยากเป็นพี่น้องกับพี่ไง” เยี่ยมยุทธยิ้มเจ้าเล่ห์
มูลนิธิเจ้าพระยา เยี่ยมยุทธในชุดเสื้อกันฝน มีหน้ากากอนามัย แว่นตากันฝุ่น ถุงมือและรองเท้าบูทแบบกันความสกปรกสุดฤทธิ์ กำลังช่วยเข็นรถขนปูนไปตามจุดก่อสร้างต่างๆ ด้วยความลำบากยากเข็ญ ลูกน้องของเจี๊ยบมองท่าทางทุลักทุเลของเยี่ยมยุทธอย่างสมเพช ปนขำกับชุดเวอร์ๆของเยี่ยมยุทธ
“ซุปเปอร์ฮีโร่มาช่วยกู้โลก หรา...รา...รา...”
เจี๊ยบและสมุนขำกันใหญ่ เยี่ยมยุทธได้แต่ยิ้มจ๋อยๆ ในเมื่ออยากอยู่ต่อ เพื่อผูกมิตร เพื่อหาความจริงก็ต้องอดทน “แฮะๆ ไปเสิร์ฟน้ำดีกว่าเนอะ” เยี่ยมยุทธได้ความคิดบางอย่าง ทิ้งข้าวของ
เยี่ยมยุทธเดินถือถาดน้ำหวานเข้ามาตั้งกลางวง ด้วยท่าทางสดใส ยิ้มแย้ม
“น้ำหวานเย็นๆมาแล้ว พวกพี่ๆพักกินน้ำกินท่ากันก่อนเถอะนะ อุ๊บส์ พี่เจี๊ยบ ผมขอโทษ”
เยี่ยมยุทธตั้งใจทำเพื่อให้เจี๊ยบถอดเสื้อ เยี่ยมยุทธแอ๊บทำแก้วน้ำหวานหกใส่เสื้อของเจี๊ยบ ทำให้พวกลูกน้องตกใจ หันมามองกันไปตาเดียว “เลอะหมดเลย ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆพี่” ลูกน้องรีบหาผ้ามาเช็ดให้เจี๊ยบ
ลูกน้องโวยแหลก “ซุ่มซ่าม! ทำไมถึงก่อเรื่องได้ตลอดเลยนะ หา ไอ้คุณเยี่ยม”
“ขอโทษจริงๆพี่”
“ไปลูกพี่ ไปล้างตัวก่อน เดี๋ยวมันจะเหนียว” เยี่ยมยุทธทำท่าทีหงอๆ จ๋อยๆ รู้สึกผิด แล้วลอบยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เจี๊ยบที่กำลังเดินไปห้องน้ำกับลูกน้อง
ลูกน้องเดินมาส่งเจี๊ยบที่หน้าห้องน้ำ “ลูกพี่เข้าไปอาบน้ำล้างตัวก่อนเลย เดี๋ยวผมไปเอาผ้าเช็ดตัวให้”
ลูกน้องพูดจบแล้วเดินจากไป ทิ้งให้เจี๊ยบเข้าห้องน้ำไปด้วยท่าทางเซ็งๆ