บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 16
บทประพันธ์ โสภี พรรณรายบทโทรทัศน์ พิมพ์ธนา
สนามแข่งรถ ชญานีวิ่งแล้วก็ค่อยๆผ่อนฝีเท้าอย่างใจไม่ดี กลัวจะเห็นไตรทศเลือดท่วมตัว กลุ่มนักแข่งรุมล้อมตัวไตรทศจนมองไม่เห็นว่าไตรทศมีสภาพยังไง
“อย่ามุงสิวะ ใครเรียกรถพยาบาลยัง?”
“ห้ามขยับตัวเด็ดขาด! เฮ้ย! ไอ้ไตร!” ชญานีแหวกกลุ่มคนเข้าไปก็เห็นไตรทศพยายามลุกขึ้นยืน
“นอนนิ่งๆก่อน !”
“กูไม่เป็นไร”
“รู้ได้ไงว่า ไม่เป็นไร ไปโรงพยาบาลก่อน” ไตรทศเดินออกไปในสภาพที่ไม่ปกติ พลางถอดหมวกกันน็อกทิ้งลงข้างทางอย่างไม่ใส่ใจ “คุณไตร” ไตรทศเดินออกไปโดยไม่สนใจใครแม้แต่ชญานี
ไตรทศแข็งใจเดินหนีผู้คนออกมา ชญานีรีบเร่งตามมา “คุณไตร!”
ไตรทศเดินออกไปโดยไม่ฟัง ชญานีเดินไปกระชากแขนให้หันมา ไตรทศนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแขนแต่อดกลั้นไว้
“คุณจะกลับยังไง มอไซด์ก็พังไปแล้ว”
“คุณมาได้ไง”
“ฉัน..ฉันตามคุณมา..ตั้งแต่ที่บ้าน ให้ฉันโทรหาใครให้มั้ย คุณเขมหรือว่าพ่อของคุณ?”
ไตรทศนิ่งเจ็บ เมื่อนึกถึงสิ่งที่ดิลกทำไว้เรื่องการโกงและหลอกลวง “ไม่ต้อง! กลับเองได้!”
ชญานีไปขวางทางไตรทศไว้ ชญานีสั่งเข้ม “ไม่ได้! คุณต้องไปรถฉัน! ดูสภาพตัวเองหรือยัง”
ไตรทศยังนิ่งดื้อแพ่งแม้จะยังไม่รู้ว่าจะกลับยังไง
“ถ้าไม่อยากกลับบ้าน อยากไปไหนก็บอกมาแล้วกัน!”
ไตรทศหันมามองชญานีอย่างแปลกใจที่มองออกทะลุปรุโปร่ง
ห้องนอนญาดา ญาดาถอยหลังหนีชาคริตมาเรื่อยๆจนเข้ามาในห้อง มือกำโทรศัพท์มือถืออยู่ ญาดาถอยจนชนเตียงแล้วล้มลงนั่ง ชาคริตคุกคามก้มลงเข้าไปใกล้จนญาดาเสียหลักหงายลงนอนบนเตียง ญาดากลัวใจสั่นว่าชาคริตกำลังจะใช้กำลัง “คุณคริต..อย่าเพิ่งโกรธ ฉันมีเหตุผล...”
ชาคริตไม่มีทีท่าพิศวาสแม้แต่น้อย จ้องตาญาดาอย่างผิดหวังมาก ชาคริตไม่ฟัง “เก็บกระเป๋า!”
ชาคริตผละออกมาทันที ญาดาตาลีตาเหลือกลุกขึ้น “เราจะไปไหน”