บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 25 (จบบริบูรณ์) หน้า 4
“กาจ...” ดิลกเงยหน้ามองกาจที่ปล่อยวางไม่มีทีท่าว่าแค้นเคืองใดๆ
“กาจ..ยกโทษให้ฉันด้วย..ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
ดิลกคุกเข่าลงจะกราบกาจที่เท้า แต่กาจรีบจับดิลกไว้ไม่ให้ก้มลงไหว้
“ฉันสำนึกผิดแล้ว! สำนึกผิดแล้วจริงๆ สาบานก็ได้”
“เรื่องมันจบไปแล้ว”
“มันพูดเพราะกลัวตาย มันไม่ได้รู้สึกผิดซักนิด!”
ดิลกกลัวชาคริตลนลาน ยืนไม่เป็นสุข ลืมเรื่องขาที่เจ็บไปเลย “กาจ! ยกโทษให้ฉันด้วย!”
ดิลกยกมือไหว้กาจท่วมหัวไหว้ปลกๆ อย่างหมดสภาพ เขมิกากับไตรทศเดินเข้ามาทันเห็นสภาพหมดเกียรติใดๆของพ่อ
“ฉันยกโทษให้...”
ดิลกอับอายเจ็บปวดยิ่งกว่ากาจทำร้าย
“พ่อต้องติดคุกแทนมันมา 20 ปี! จะยกโทษให้ง่ายๆอย่างนี้เหรอ ผมไม่ยอม! มันต้องชดใช้ให้เรา!”
“ฉันจะบวชตลอดชีวิตเพื่อชดใช้ความผิด”
“อย่าเลย! เปลืองข้าววัดเปล่าๆ ความรู้ผิดชอบชั่วดี เรียนรู้เองได้ กลับไปหาครอบครัวของแกซะ”
ดิลกจริงใจ “กาจ..ฉันขอโทษ...ฉันขอโทษ..” ดิลกหันไปมองลูกทั้งสามที่มองพ่อด้วยสายตาผิดหวังและอับอาย
ญาดามองชาคริตที่ต่างยืนห่างกัน ที่สุดญาดาก็รู้ความเลวร้ายของพ่อ ญาดาขยับจะไปหาชาคริต แต่ดิลกเดินกะเผลกๆเข้ามาหาลูกๆเสียก่อน ดิลกมองหน้าลูกไม่ติด ละอายใจ และไม่รู้จะพูดอะไร
“มา..มากันได้ไง”
“คุณนะโทรไปบอก..แรกๆเขมไม่เชื่อ..เห็นกับตาอย่างนี้แล้ว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ!”
“พ่อ..พ่อทำทุกอย่างเพื่อลูก..”
“พ่อทำเพื่อเงินต่างหาก!!”
“ในที่สุดเราก็รู้ว่า..คุณชาคริตจ้องทำลายครอบครัวเราเพราะอะไร..เพราะคุณพ่อ...คุณพ่อคนเดียว!!”
“พอได้แล้ว กลับบ้านกันก่อน แล้วค่อยว่ากัน”
“เราคงยังกลับไม่ได้ครับ พี่ดา” ตำรวจ 2 นายเดินเข้ามาเพื่อพาดิลกไปสอบสวนคดี Go Rich
ญาดามองดิลกที่คอตกอย่างหนักใจ
ชาคริต ทัศนะและกาจมองดิลกที่โดนตำรวจคุมตัวไปโรงพัก ดิลกโดนตำรวจขนาบสองข้างเดินไป ญาดาเดินตามอย่างร้อนใจ เขมิกากับไตรทศตามกันไป กาจหันมามองชาคริตที่มองตามดิลกไม่วางตา