บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 3
ภายในงานแฟชั่น นักข่าวถ่ายรูปศิรินธาร
ศิรินธารหัวเสียมาก อายกับสภาพตัวเอง “อย่าถ่ายนะ ฉันบอกว่าอย่า”
นรุตม์ และศตวรรษต้องพยายามเข้าขวาง นรุตม์ขอร้อง “ขอความกรุณาอย่าถ่ายรูปนะครับ”
ศิรินธารหันขวับไปมองลีลาที่ยืนอยู่ ลีลามีรอยยิ้มเยาะให้ก็ยิ่งโมโห “แก!”
ศิรินธารจะพุ่งเข้าไปหาลีลา แต่หาญกล้ารีบเข้าไปล็อกตัวศิรินธารไว้ “พอแล้วหยี”
“ปกป้องมันเหรอ!” ศิรินธารยิ่งคลั่งหนักเลยอาละวาดจะสะบัดให้หลุดให้ได้
ศิริออกคำสั่ง “ณรัล! ช่วยหาญกล้าพาลูกหยีออกไป” ณรัลรับคำ รีบเข้าไปช่วยหาญกล้าพาตัวศิรินธาร ออกไป ศิริหันมากำชับ “รุตม์กับวรรษดูแลทางนี้ด้วย”
“ครับพ่อ” นรุตม์รับคำ
“คุณคะ รีบตามไปดูลูกเถอะ” กัลยาเอ่ยขึ้น ทั้งคู่รีบตามออกไป ทุกคนหันมองตามศิรินธารที่ถูกพาออกไป
หาญกล้ากับณรัลดึงตัวศิรินธารออกมาหน้างานแฟชั่น
“ปล่อยหยีนะ ปล่อย !” ศิรินธารร้องโวยวาย
“หยุดบ้าได้แล้ว” เสียงศิริตะโกนสั่งขึ้น
“หยีไม่หยุด มันจงใจแกล้งหยี หยีจะกลับไปฆ่ามัน ปล่อยหยี!” ศิรินธารอาละวาดวี้ดจนควบคุมจังหวะหายใจตัวเองไม่ได้ อาการหอบหืดกำเริบ
“ลูกหยี!” กัลยาร้องตกใจ
ศิริรีบเอาผ้าเช็ดหน้าให้ศิรินธารที่เกิดอาการเกร็งกัดไว้ไม่ให้กัดลิ้นตัวเอง ศิริหันไปสั่งณรัล “พาน้องไปโรงพยาบาล!” หาญกล้ารีบอุ้มศิรินธารไป ณรัล ศิริ กับกัลยารีบตามไปด้วย
ที่โรงพยาบาล ศิรินธารนั่งบนรถเข็น มีพยาบาลเข็นพาเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ณรัล ศิริ กัลยา และหาญกล้ารออยู่ หน้าห้อง
“หยี อย่าเป็นอะไรนะลูก หยี!” กัลยาคร่ำครวญเป็นห่วงลูกสาว กัลยาหัน มาเล่นงานหาญกล้าทันที “เพราะแกคนเดียว แกมันเป็นสามีเฮงซวย ก่อเรื่องให้ลูกฉันเสียใจไม่เว้นแต่ละวัน สำส่อนโสโครก” หาญกล้าอึ้งแค้นมาก
“พอได้แล้วคุณ” ศิริร้องห้าม
“แต่มัน...”
“ที่นี่โรงพยาบาล...” ศิริเตือนสติ