บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 18 หน้า 3
นรุตม์กับลีลานั่งคุกเข่าไหว้อยู่หน้าโกศเก็บอัฐิ “พ่อครับ วันนี้ผมพาลีลามาแนะนำตัว ลีลา...เป็นผู้หญิงที่ผมรัก ผมเชื่อว่าถ้าพ่อได้รู้จักลีเหมือนที่ผม รู้จัก... ก็จะรักลีไม่ต่างจากผม...ผมกับลีกำลังจะแต่งงานกัน ลีกำลังจะเข้ามาเป็นคนในครอบครัวของเรา แม่ครับ ...แม่ไม่ต้องห่วงผมแล้วนะครับ ต่อไปนี้ผมจะมีลีมาเป็นคู่คิด คู่ชีวิต เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผม...” ลีลามองนรุตม์ด้วยความสะเทือนใจที่รับรู้ความรู้สึกของนรุตม์ “ผมจะรักและซื่อสัตย์ต่อลีเหมือนกับที่พ่อมั่นคงกับแม่จนลมหายใจสุดท้าย” นรุตม์ปักธูปแล้วหันมาหาลีลา
หญิงสาวมองนรุตม์ที่หันมายิ้มให้ ก็รู้ว่านรุตม์กำลังรอ...ลีลาหันไปพูดกับโกศ “สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ ลี..ดีใจนะคะที่ได้พบคุณพ่อคุณแม่...ดีใจที่คุณรุตม์รักและให้เกียรติลี ลีเชื่อว่า ถ้าลีวางมือในชีวิตของเขา ลีจะไม่มีวันเสียใจ...ถ้าเป็นไปได้ ลีก็อยากขออยู่เคียงข้างและดูแลคุณรุตม์ตลอดไป” ลีลาพูดด้วยความรู้สึกจากใจ จากนั้นปักธูป วางพวงมาลัย
นรุตม์ลุกขึ้นยื่นมือให้ลีลา หญิงสาววางมือบนมือนรุตม์ โดยนรุตม์เป็นหลักให้ลีลาลุกขึ้น “ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในวันแต่งงาน” นรุตม์จูบมือของลีลาเบาๆ เป็นการยืนยัน ต่อหน้าโกศของพ่อแม่
ลีลามองนรุตม์ด้วยความสับสนเจ็บปวดที่รู้ว่านรุตม์รักตัวเองมาก แต่ลีลากลับคิดใช้ความรักของนรุตม์เป็น เครื่องมือ
นรุตม์จูงมือลีลาด้วยสีหน้ามีความสุขมาก “ตอนผม 5 ขวบ พ่อผมป่วยหนักเสียชีวิตในคุก แม่ที่ร่างกายอ่อนแอล้มป่วยด้วยอาการตรอมใจจนตาย คุณพ่อศิริเลยรับผมมาอุปการะ” นรุตม์รู้สึกว่าลีลาเงียบไป นรุตม์หันมองลีลา “ผิดหวังไหมที่ผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา...”
ลีลามองนรุตม์ ด้วยความสับสน “ฉันกำลังคิดว่าคุณศิริคงไว้ใจคุณมาก ทั้งที่ไม่ใช่ลูกก็ยังยอมมอบอำนาจบริหารให้คุณ”
“หน้าที่ของผมคือนอมินี อำนาจทุกอย่างยังเป็นของคุณพ่อ”
“คุณเดินมาถึงตำแหน่งจีเอ็ม ทำให้โรงแรมเติบโตมากกว่ายุคที่พ่อคุณบริหาร คุณเคยคิดจะ...” ลีลาสงสัย
“เท่าที่คุณพ่อให้ชีวิต ให้โอกาส ให้ความไว้ใจมันก็มาก...มากเกินไปด้วยซ้ำสำหรับเด็กกำพร้าอย่างผม ผมจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนพระคุณของท่าน”
“คุณพูดอย่างกับยอมตายแทนได้อย่างนั้นล่ะ” ลีลาถามหยั่งเชิง
“ท่านให้ชีวิต ถ้าจะตอบแทนท่านด้วยชีวิต ผมก็ไม่เสียดาย...”
ลีลาชะงักไปนิด แต่พอเห็นนรุตม์ที่มองมาอย่างจับสังเกตก็ยิ้มกลบเกลื่อน “ดีค่ะ ลีอยากมีแฟนเป็นยอดกตัญญู”
นรุตม์มองนาฬิกา “เราต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวไม่ทันนัด”
“นัด?..กับใครเหรอคะ”
นรุตม์เดินคุยมือถือเข้ามาที่หน้าบ้านดล “ผมมาถึงแล้วครับ...” นรุตม์วางสายด้วยสีหน้าสดใส ลีลาเดินตามเข้ามาด้วยสีหน้าลังเลไม่แน่ใจ “ผมอยากให้ทุกอย่างถูกต้อง”