บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 2 หน้า 4
พริบพราวยังไม่ทันตอบ แต่เหลือบตาขึ้นไปเห็นนาฬิกาถึงเวลา 17.00 น. พอดี “ห้าโมงเย็นแล้ว เอาไว้พราวมาตอบพรุ่งนี้นะคะ”
“จะรีบไปไหน”
“ที่นี่เลิกงานห้าโมงเย็นไม่ใช่เหรอคะ”
“ใช่ แต่เธอยังไม่ได้ตอบคำถามฉัน”
“พราวบอกแล้วไงคะ ว่าเดี๋ยวพราวมาตอบพรุ่งนี้”
รันเอ่ยขึ้นบ้าง “น้องพราวครับ น้องพราวอาจจะยังไม่รู้...ความขยัน ทุ่มเทต่องานที่ได้รับมอบหมายมีผลต่อการประเมินสูง”
“แล้วพราวไม่ขยัน ทุ่มเทตรงไหนคะ” เธอพูดแล้วชูปึกเอกสารให้รันดู รันพูดไม่ออก “เฮ้อ ทำไมน้า...คนไทยถึงชอบคิดว่าการทำงานหลายๆ ชั่วโมง Work hard มากๆ ถึงดี”
รันจิก “แล้วทำงานแบบไหนถึงจะดีหรือครับ พี่ไม่รู้ พอดีพี่ไม่ได้จบ "บอสตัน"”
“ทำงานสไตล์ Work smart แบบฝรั่งไงคะ แยกแยะเวลาทำงานกับเวลาพักผ่อนให้ได้ จะได้มีเวลารีแล็คซ์ หาความสุขให้ตัวเอง พรุ่งนี้จะได้มีกำลังลุยงานใหม่ ไม่ใช่ทำงานหนักๆ ตลอดทั้งปี แล้วค่อยไปรีแล็คซ์ช่วงเทศกาลวันหยุดยาวแค่ไม่กี่วัน ไม่เข้าท่าหรอกค่ะ นอกจากร่างกายจะเสื่อมโทรมเร็วแล้ว ยังจะเปลืองไฟเปลืองทรัพยากรของบริษัทอีกด้วย พราวกลับแล้วนะคะ มีนัดเรียนโยคะ สวัสดีค่ะ” พริบพราวเก็บของแล้วเดินออกไป
“เดี๋ยว! ที่เธอพูดมามันก็จริง แต่มันมีสิ่งที่เธอต้องศึกษาและเปิดหูเปิดตาให้มากกว่านี้ เธอคงไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ตลาดแรงงานในต่างชาติ คนเอเชียกำลังเป็นที่ต้องการเพราะคนเหล่านี้ทำงานล่วงเวลาโดยไม่บ่น และขยันมาก ตอนนี้ฝรั่งโดนแย่งงานหมดแล้ว และเช่นเดียวกันการเปิด AEC จะทำให้มีคนต่างชาติเข้ามาทำงานในไทยซึ่งคงเป็นคนรุ่นเดียวกับเธอ การศึกษาไม่น้อยไปกว่าเธอจาก เวียตนาม ลาว กัมพูชา ที่พูดได้อย่างน้อย 3 ภาษา และเข้าใจภาษาไทย คนเอเชียเหล่านั้นก็จะมาแย่งงานคนไทยที่ห่วงแต่เรื่องกลับบ้านให้ตรงเวลาอย่างเธอ!”
พริบพราวอึ้งที่โดนตอกกลับเป็นชุด ปราณนต์มองพริบพราวมีแววสงสาร แต่พริบพราวกลับรู้สึกว่าปราณนต์สมน้ำหน้า
“แต่ในเมื่อมันเป็นสิทธิ์ของพวกเธอ เวลาเลิกงานก็ต้องเลิก” อวัศยาหันไปบอกกับปราณนต์ “เชิญกลับกันได้การพรีเซนท์ที่เหลือไว้รวบยอดพรุ่งนี้ “
ปราณนต์บอก “ถ้าพี่ศยายังไม่รีบกลับ ผมขอคุยต่อได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มเปิดสมุดโน้ต เขียนด้วยลายมือเต็มหน้ากระดาษ “พอดีผมเตรียมคำถามไว้จะถามพี่ศยาเยอะเลย”
พริบพราวหันขวับมองปราณนต์ หมั่นไส้ที่ปราณนต์เอาหน้า อวัศยาตะลึงคาดไม่ถึง...ชื่นใจเหลือเกิน
รันเอ่ยชม “มันต้องแบบนี้สิครับน้องปราณนต์”