บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 9
ที่ลานหน้าอาคารสถานปฏิบัติธรรม ชาวนาราภัทรยืนล้อมเป็นวง นิดาอยู่ตรงกลาง
“ในการมาปฎิบัติธรรมครั้งนี้ เราต้องดูแลกันเองนะคะ นิดาได้แบ่งงานให้ทุกคนได้ช่วยเหลือกัน ดังต่อไปนี้ค่ะ...ฝ่ายครัว..ดูแลเรื่องอาหาร คุณรัน คุณอวัศยา และคุณปราณนต์ค่ะ”
หือ ?? อวัศยาหันขวับไปทางรัน...รันกระซิบ “ฉันเป็นคนจัดให้เอง เซอร์ไพรส์ !!” คริคริ..รันยิ้มกรุ้มกริ่ม
อวัศยาถูกใจ แต่ก็ทำเป็นเก๊ก ปรายๆตามาทางปราณนต์ ปราณนต์มองอยู่พอดี ปราณนต์ยิ้มให้ หญิงสาวยิ้มรับนิดๆ
นิดาอ่านต่อ “ต่อไปเป็นฝ่ายทำความสะอาดกวาดลานปฎิบัติธรรม ลานด้านหน้าโน้น.. จะเป็นโซนของนิดา กับพี่พี” ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างสำรวม “ส่วนลานนี้ เป็นหน้าที่ของ คุณรุจน์ และ ลิลลี่”
รุจน์หูผึ่ง “น้องลิลลี่ !!” เขารีบพุ่งเข้ามาหาทันที “เราได้คู่กันแล้ว เป็นนิมิตรหมายอันดีมากๆ แสดงว่าอีกไม่นานเราสองคนจะได้คู่กันเป็นแน่แท้”
ลิลลี่ปรายตา “พี่รุจน์อย่าเว่อร์ !! แค่จับคู่กวาดพื้น จะตื่นเต้นอะไรเนี่ย?”
“ไม่รู้แหละ ไม่ว่าจะทำอะไร แค่ได้คู่กับลิลลี่ พี่ก็ฟินแล้ว”
นิดากระแอม “แฮ่มๆๆๆ กรุณาสำรวมด้วยค่ะ” รุจน์จ๋อยๆ ลิลลี่ส่ายหน้า ซวยไปด้วย
แสนดียกมือถาม “คุณนิดาคะ แล้วแสนดีกับน้องพราวหล่ะคะ ยังไม่มีอะไรให้ทำเลยค่ะ หรือว่าเราสองคนไม่ต้องทำอะไร ว้ายยย สบายจัง”
“เปล่าค่ะ นิดายังอ่านไม่จบ..คุณแสนดีกับคุณพริบพราวมีหน้าที่สำคัญมาก นั่นคือ ทำความสะอาดห้องน้ำค่ะ”
พริบพราว แสนดี ร้องขึ้นมาพร้อมกัน “ห๊ะ ???? ทำความสะอาดห้องน้ำ ????” ทั้งคู่โวยวายไม่ย๊อม ไม่ยอม
“ไม่นะคะ ให้พราวทำอะไรก็ได้ แต่ไม่ทำความสะอาดห้องน้ำเด็ดขาด แบ่งงานกันใหม่ค่ะ”
รุจน์สวน “ไม่นะ ไม่เปลี่ยน ผมจะไม่ยอมพรากจากน้องลิลลี่”
“พราวก็ไม่ยอมล้างห้องน้ำเหมือนกัน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยทำ และไม่คิดจะทำ ไม่ และไม่!!”
ทุกคนส่ายหน้าเอือมระอา บรรยากาศตึงเครียด จนปราณนต์ทนไม่ได้ ปราณนต์แอบกระซิบกันแบบได้ยินแค่สองคน “นี่คุณ ถ้าไม่อยากโดนแฉเรื่องจิ้งจก อย่าเรื่องมาก เค้าให้ทำอะไรก็ทำไป” พริบพราวหันขวับมา..สองคนประสานสายตากัน ปราณนต์ทำเป็นไม่มอง แต่พูดย้ำ “ผมไม่ได้ขู่นะ .. แต่..แฉแน่!”
พริบพราวกัดฟันกรอดแค้น ปราณนต์ลอยหน้าอย่างกวน พริบพราวคิด..คิด..คิด
นิดาถามอีกที “น้องพราวคะ...เอ่อ..”
พริบพราวตัดสินใจ “ทำก็ได้ค่ะ พราวก็ไม่อยากจะเรื่องมาก..ให้ทำอะไรก็ทำ!!” หญิงสาวจำใจต้องรับทำอย่างเลี่ยงไม่ได้ ปราณนต์เห็นท่าทางของพราวแล้วก็ขำ ลึกก็ๆ รู้สึกดีที่ “เอาอยู่”