บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 6 หน้า 4
อีกมุมในสนามรักบี้ ม.ร.ว.ภาณุกรออกมาคุยกับแม้นมาศแล้วถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แอบดีใจที่มาหาเพราะแอบหลงรักเช่นกัน “จริงสิ คุณเล็กมาหาฉันทำไม”
“อ้อ..นี่จ้ะ ฉันทำขนมมาฝาก ไม่รู้จะถูกปากหรือเปล่า” แม้นมาศยื่นกล่องใส่ขนมเสน่ห์จันทร์ให้ ม.ร.ว.ภาณุกร
“ขอบใจนะ” ม.ร.ว.ภาณุกรเปิดกล่องดู เห็นขนมเสน่ห์จันทร์จัดกลีบสวยติดทองคำเปลวงามตา
ม.ร.ว.ภาณุทัตโผล่เข้ามาเห็นแล้วบอกด้วยสีหน้าชื่นชม...ทรงยศก็ตามมาแจมอีกคน “เสน่ห์จันทร์...งามมาก...หอม..น่ากินจัง สงสัยซ้อมเสร็จแล้วพี่ต้องขอชิมซะหน่อยแล้ว”
“เชิญค่ะ ถ้าคุณชายชอบ เล็กจะทำมาให้รับประทานอีกนะคะ” แม้นมาศเชิญชวน
ม.ร.ว.ภาณุทัตกับแม้นมาศสบตากันอย่างหวานซึ้ง ม.ร.ว.ภาณุกรกับทรงยศรู้ทันทีว่าทั้งคู่กำลังปิ๊งกัน ม.ร.ว.ภาณุกรแอบเศร้า...เพราะรู้ว่าถ้าแข่งเรื่องความรักกับพี่ชายคงไม่มีหวัง
ปัจจุบัน ผีแม้นมาศเดินมายืนอยู่ที่สระบัว รสสุคนธ์ทำใจดีสู้เสือตามเข้ามา ผีแม้นมาศเหลือบมองด้วยหางตา สีหน้าเรียบเฉยชวนสยอง “เธอไม่กลัวฉันเหรอ”
“จะบอกว่าไม่กลัวก็เหมือนโกหก แต่รสเชื่อนะคะว่าย่าเล็กคงไม่ทำร้ายรส” รสสุคนธ์ตอบแบบกล้าๆ กลัวๆ
“ความจริงตอนแรกฉันก็เกือบทำแล้วเหมือนกัน”
ผีแม้นมาศย้อนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ในหลายๆ ครั้งที่เกือบจะทำร้ายรสสุคนธ์ ตั้งแต่ตอนที่รสสุคนธ์เข้ามาในเรือนไม้หอมเป็นครั้งแรกแล้วผีแม้นมาศท้าให้รสสุคนธ์กระโดดลงมาจากระเบียงชั้น 2 แล้วยังหลอกรสสุคนธ์จนเป็นลมสลบไป
ผีแม้นมาศทำหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกผิด มองรสสุคนธ์ที่กำลังยืนตัวลีบอยู่ “แต่โชคดีที่รู้ว่าเธอเป็นหลานก่อน ไม่งั้นละก็...” ผีแม้นมาศหายตัววับไปแล้วโผล่ขึ้นมาด้านหลังรสสุคนธ์ “ป่านนี้เธอตายไปนานแล้ว”
รสสุคนธ์สะดุ้งเฮือก หันมองเห็นผีแม้นมาศยิ้มมุมปากก็รู้ว่าผีแม้นมาศแกล้ง “โธ่..ย่าเล็กอย่าแกล้งกันสิคะ หัวใจรสตกถึงตาตุ่มแล้ว ว่าแต่ย่าเล็กเหอะค่ะ ทำไมไม่เปิดเผยตัวจริง ปลอมตัวเป็นน้อยมาหลอกรสอยู่ได้”
“ฉันเปล่าพูดนะ เธอนั่นล่ะทึกทักเอาเอง อีกอย่างฉันเป็นลูกคนเล็ก ใครๆ ก็เรียกฉันว่าเล็ก...ไม่ก็น้อยบ่อยๆ” ผีแม้นมาศหวนคิดถึงเรื่องในอดีตตอนที่ ม.ร.ว.ภาณุทัตเรียกชื่อตน
ในอดีต แม้นมาศกับเพื่อนสาวนิสิตนิเทศฯ 2-3 คนพากันเดินเข้ามาในคณะวิศวกรรมศาสตร์ ทรงยศกับพวกหนุ่มๆ วิศวะพากันโผล่หน้ามาเป่าปากแซว “ตัวน้อยๆ...จะไปไหนจ๊ะ ตัวน้อย”
“รีบไปกันเหอะ” แม้นมาศกับเพื่อนๆ พากันตกใจรีบเดินไปข้างอาคารที่มีป้ายคัตเอ้าต์ตั้งอยู่
ม.ร.ว.ภาณุทัตสงสัย “แซวอะไรกัน”
“ก็แซวน้องเล็กของแกกับพวกเพื่อนไง” ทรงยศบอก
“น้องเล็กมาเหรอ” ม.ร.ว.ภาณุทัตรีบโผล่หน้าออกไปมองเห็นแม้นมาศก็ดีใจรีบวิ่งไป