บทละครโทรทัศน์ เพื่อนรักเพื่อนริษยา ตอนที่ 20 หน้า 5
โชคร้าย ฉลามเก็บเสร็จพอดี ฉลาม โกรธ “ไม่เป็นไร เสร็จแล้วค่ะ “พี่ๆ” ไปเถอะ” ฉลามนิ่งเดินไป
ทั้งสองเจื่อนมาก ชิวาว่ากลุ้ม “ผู้หญิงฮาอะไรวะชื่อฉลาม”
ไลลามีเรื่องหนักใจขึ้นมาอีก
นางฟ้ากำลังจะขับรถกลับบ้าน ขณะขับผ่านหน้าตึก ไกลๆ เห็นเป๋ายืนอยู่คนเดียวท่าทางเศร้าๆ นางฟ้ากดกระจกให้เลื่อนลง คิดว่าจะตะโกนทักเป๋า แต่ขณะที่กำลังจะเอ่ย ก็เห็นจิ๋ววิ่งออกมาจากตึก เข้าไปหยอกล้อกับเป๋า นางฟ้าสะดุดกึก ทั้งสองเล่นกันดูน่ารักและใกล้ชิด นางฟ้าตัดสินใจปิดกระจก แล้วขับรถออกไป โดยที่เป๋าและจิ๋วไม่รู้เลยว่าเมื่อครู่มีนางฟ้ามองอยู่
ที่ลานจอดรถเวลาเย็น ไลลากำลังคุยกับพี่ฉลาม
“ไม่ได้หรอกน้อง พี่ต้องทำตามบทคุณพู่กันเทพ”
“ทำไมล่ะคะ เราปรับเค้าแค่นิดนึงก็ไม่ได้หรือคะ”
“พี่เคยทำงานร่วมกับแกแล้ว แกอีโก้ ไม่ฟังใคร พี่ไม่อยากมีปัญหา แล้วอีกอย่างพี่ว่าทุกคนควรรู้หน้าที่ตัวเอง เธอเอาเวลาไปศึกษาบท และพัฒนาฝีมือให้มันดีดีกว่า ถึงบทจะเล็กเป็นแค่คนรับใช้ แต่ถ้าพลังเราใหญ่ เล่นเต็มที่ เธอก็จะโดดเด่นขึ้นมาได้ โอเคนะ ขอตัวก่อน” ฉลามเดินไปที่อื่น ไลลาหน้าเจื่อนมาก
บ้านไลลา ไลลากลับมาจากทำงาน ขณะกำลังถอดรองเท้า ก็เห็นเพ็ญศรีกำลังพิมพ์โน้ตบุ๊คอย่างใส่อารมณ์ ท่าทางแค้นใหญ่ “อะไรคะแม่”
“ด่าอีพวกโรคจิต”
“ใครมันด่าแม่เหรอ”
“ไม่ใช่ มันด่าแก”
“โอ๊ย ! ช่างมันเหอะแม่ ยังไม่ชินอีกเหรอ”
“คนเดี๋ยวนี้มันบ้า อะไรวะ ละครยังไม่ทันออก แค่มีข่าวว่าแกจะเล่น มันก็เอามาวิเคราะห์อย่างงั้น วิจารณ์อย่างนี้”
“ธรรมดาแม่ คนมันอยากเป็นซัมวัน มีตัวตนบนโลกนี้ไม่ได้ เลยอยากไปเกิดในโลกไซเบอร์”
“โคตรสบาย แค่นั่งกระดิกเท้าเล่นเน็ทอยู่บ้านแล้วก็ด่าเค้าไปทั่ว”
ไลลาเริ่มเซ็ง “แม่ใจเย็นๆ แม่อย่าอิน”
“เป็นใครไม่ดีใจบ้างวะ ลูกได้เป็นนางเอกละคร ลองเป็นลูกพวกมันมั่งสิ คงทุ่มเงินเป็นแสนเป็นล้านดันกัน”
ไลลาเซ็ง “จะหยุดมั้ยแม่” ไลลาเห็นเพ็ญศรีไม่หยุดเดินไปในครัว
“อคติทั้งนั้น เค้าไม่ได้เรียกวิจารณ์ เค้าเรียกว่าสำรอกอารมณ์ ต๊าย นี่ๆมันบอกแกคงได้ดี เพราะนอนกับไอ้เสี่ยนิรันดร์ บ้ามั้ย นอนกับเสี่ยนั่นนอนกับหมูดีกว่า ..”