บทละครโทรทัศน์ เพื่อนรักเพื่อนริษยา ตอนที่ 5 หน้า 3
ห้องแต่งตัวนางฟ้า หลังเลิกกอง นางฟ้ายืนบ้วนปากอยู่ที่หลังห้องแต่งตัว
“ไงคะ เอาแอลกอฮอล์มั้ย ล้างจนปากเปื่อยแล้ว” ปูเปรี้ยวซัก นางฟ้าเช็ดปากแล้วเข้ามานั่งคุย “คิดยังไงล่ะคะถึงยอมเล่นจริง”
นางฟ้าฟอร์ม “ก็แค่อยากลองอะไรใหม่ๆดูบ้างค่ะพี่ เล่นเหมือนเดิมมานานแล้ว คนดูจะเบื่อ”
“ก็จริงนะคะ พี่เห็นด้วย” ปูเปรี้ยวยิ้ม “ว่าแต่...คุณอาทิตย์กล่อมอะไรน้องนางฟ้าเข้าไปเนี่ย ถึงยอมเล่น”
“อย่าไปพูดถึงคนบ้านั่นเลยค่ะพี่ปูเปรี้ยว หนูไม่อยากได้ยินชื่อ คนทะลึ่ง คนทุเรศ”
ปูเปรี้ยวหันไปมากลัวคนได้ยิน “โห ใจเย็นๆค่ะน้องฟ้า เค้าทำอะไรน้องคะ” นางฟ้าพูดไม่ออก “เค้าบังคับน้องหรือคะ”
นางฟ้าแก้ตัว “ก็เปล่าหรอกค่ะ! คนอย่างนั้นหรือคะจะบังคับหนูได้ หนูแค่ไม่ชอบหน้า”
“อ้าว.... ทนๆหน่อยน่า เค้าเป็นลูกชายเจ้าของช่องนี่คะ” นางฟ้าหน้าบึ้งตึง
เป๋ากับอุไรวรรณกำลังช่วยกันเก็บของ อุไรวรรณเห็นเป๋าดูเหม่อๆ “อยากเป็นพระเอกรึไง”
“เฮ้ย บ้า... “
“เป็นไงล่ะ” อุไรวรรณหัวเราะหึๆ “หวงตัว? หยิ่งตายล่ะ? ฉันบอกแล้วไงว่าอะไรที่เค้าเคยแสดงให้เห็นอาจจะไม่ได้เป็นงั้นก็ได้”
เป๋าตัดบท “ไปเหอะ”
“ไร” อุไรวรรณหันไปเห็นนางฟ้า “ฉันดีใจนะที่แกกลับมา”
อุไรวรรณมองหน้านางฟ้านิ่งไปแป๊บหนึ่ง ก่อนพยักหน้าช้าๆ “อืม แต่ก็รู้ไว้ด้วยนะว่าที่ฉันกลับมานี่ไม่ใช่เพราะแก แต่มีคนขอให้ฉันกลับมาเพราะเค้าเห็นคุณค่าของฉันจริงๆ” อุไรวรรณหิ้วของเดินออกไป ท่ามกลางความงงของนางฟ้าและเป๋า
“ให้เวลามันหน่อยเหอะ เดี๋ยวก็หาย” เป๋าปลอบ นางฟ้าถอนใจ “เมื่อกี้เสี่ยนั่นเรียกฟ้าไปว่าอะไรรึเปล่า”
นางฟ้างง “เสี่ยไหน?”
“ก็..ไอ้คุณอาทิตย์”
นางฟ้าสะอึกไม่กล้าตอบ “เปล่านี่เป๋า ก็แค่พูดเรื่องบท ทำไมเหรอ”
“ไม่ค่อยชอบหน้าเลย”
“เหมือนกันเลย เกลียดไอ้เสี่ยนั่นจริงๆ”
นางฟ้ามองหน้าเป๋าแล้วขำกิ๊กๆ เป๋าอมยิ้มเห็นหญิงที่รักอารมณ์ดี 2 คนขำๆ ใส่กัน
อุไรวรรณเดินมาที่จอดรถ เสียงอาทิตย์ดังมาจากข้างหลัง “รู้สึกดีขึ้นรึยังครับ”
อุไรวรรณสะดุ้ง แล้วจึงค่อยๆตั้งสติหันไปพูดกับอาทิตย์โดยไม่มองหน้า “อ๋อ... ค่ะ”