บทละครโทรทัศน์ เพื่อนรักเพื่อนริษยา ตอนที่ 17 หน้า 2
หน่วยข่าวบันเทิงช่อง THE SUN เป๋านั่งเซ็งอยู่คนเดียว สักพักป๋าช้างเดินออกมาจากห้องส่วนตัว มองไปรอบๆห้องแล้วถอนใจ
“เหงานะครับ”
ป๋าช้างพยักหน้า “อยู่กับมาดามมายี่สิบสามสิบปี ฉันเห็นมาเยอะ ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จากสงบเป็นวุ่นวาย จากวุ่นวายคืนกลับไปเงียบสงบใหม่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากดินไปสู่ดาว ไม่นานดาวก็ดับลาลับไป” เป๋าพยักหน้าตามเห็นด้วย “นี่คือช่วงที่วัยอย่างพวกแกกำลังแกร่งกล้าคึกคะนอง เป็นช่วงแห่งความหลงระเริง เพ้อฝัน ขับเคี่ยวกันเพื่อชัยชนะ ต่างไม่รู้ตัวว่ากำลังยืนอยู่บนเส้นด้าย หลังจากนี้ทุกคนก็จะเข้าสู่ขาลง ถ้าใช้ชีวิตอย่างประมาทจองหอง แก่ตัวไปจะน่าสังเวช”
เป๋าเห็นป๋าช้างเครียดๆจึงพูดแซวขึ้นมา “แล้วลุงล่ะครับ ไม่คิดจะย้ายไปช่องโน้นบ้างเหรอ เผลอๆจะรับเดือนละหลายแสนเลยนะ”
ป๋าช้างยิ้ม “แหม ไอ้หลานเวร ลองใจฉันเหรอ” ป๋าช้างถอนใจ “เฮ้อ ไม่ไปหรอก ก็อยู่เป็นเพื่อนมาดามเค้า”
“ลุงชอบมาดามเหรอครับ”
ป๋าช้างทำท่าจะเขกหัวเป๋า “ไอ้บ้านี่ พูดมาได้”
“แน่ะๆๆๆเขินๆ หน้าแดง เขินๆๆ”
“ล้อเล่นอะไร ขี้กลากจะกินกบาล”
เป๋าเห็นป๋าช้างมีท่าทางอย่างนั้นแล้วก็อยากถามความเห็นบางอย่าง “ลุงช้างครับ...”
“ว่าไง”
“ถามจริงๆนะครับ...ลุงเคยมีคนรักในวงการนี้บ้างมั้ย”
ป๋าช้างอึ้งไป “อืม...”
“อืมแปลว่าเคย”
“แน่ะ ทำมาหลอกถาม”
“เปล่าครับ เดาเอาเฉยๆ”
“จำไว้นะไอ้เป๋า ลุงบอกได้แค่ว่า นิยายเรื่องดอกฟ้ากับหมาวัดน่ะ มันมีจริง แต่ก็ต้องดูด้วยว่าทั้งคู่น่ะ มันไปรักกันอยู่ในท้องเรื่องแบบไหน”
“ยังไงครับ”
“ถ้าไปรักกันตามทุ่งนาก็สมหวังได้ไม่ยาก อุปสรรคมันน้อย แต่ถ้ามันรักกันในสังคมที่มีแต่การแก่งแย่งอย่างวงการมายา ดอกฟ้าก็จะยิ่งถูกเขาเอาไปทำให้ลอยสูงเด่น ส่วนหมาวัดก็จะถูกต้อนถูกเตะให้ออกจากฉากไป” ป๋าช้างคิดว่าคงเล่าได้เพียงเท่านี้ “เออ เย็นแล้ว กลับกันดีกว่า”
“อ้าว กำลังสนุกเลยครับ”
“เออ เจอกัน” ป๋าช้างเดินหันหลังเข้าห้องไปซะอย่างนั้น เป๋านั่งยิ้มกับเรื่องเล่าของป๋าช้าง