บทละครโทรทัศน์ เพื่อนรักเพื่อนริษยา ตอนที่ 1 หน้า 5
บนเวที พิธีกรหญิงดำเนินรายการ “และ ณ บัดนี้ ขอเชิญชมการแสดงโอเพนนิ่งโชว์ของซุปตาร์มาแรงแห่งช่อง SUN – อัปสรสวรรค์”
อุไรวรรณจ้องเขม็ง ก่อนจะสะดุ้งเมื่อ ‘เป๋า’ มายืนใกล้ๆ แล้วกระซิบแหย่เพื่อน “กระพริบตาก่อนก็ได้ ยังไม่โชว์”
อุไรวรรณยิ้มขำๆ ทำเนียนๆ ก่อนจะลอบมองเป๋าที่จ้องไปบนเวทีด้วยสายตาชื่นชมอย่างไม่กระพริบตา
อีกมุม ‘ราศี’ เจ้าของช่อง SUN นั่งสง่าอยู่กับ ‘เดือนเด่น’ เดือนเด่นออกตัว “ยัยฟ้าคงจะไม่ทำให้คุณราศีต้องขายหน้านะคะ”
ราศียิ้ม “หนูฟ้าทั้งสวยทั้งเก่งขนาดนั้น สายตาพี่ไม่เคยพลาด หนูฟ้าคือเพชรเม็ดงามของช่อง SUN”
เดือนเด่นยิ้มภูมิใจเพราะได้ยินในสิ่งที่อยากได้ยิน
บนเวที พิธีกรชายประกาศ “พร้อมแล้วครับกับการแสดงในชื่อชุดว่า “ดิ แองเจิล-เธอคือนางฟ้า””
เสียงผู้ชมปรบมือกึกก้อง เสียงเพลงกระหึ่มดังขึ้น แด๊นเซอร์พุ่งนำออกมา รวมทั้ง “จิ๋ว” ที่อยู่ในตำแหน่งโดดเด่น
อุไรวรรณมองบนเวทีแล้วชะเง้อมองนักข่าวรุ่นพี่ยังไม่กลับมา เป๋ามองเห็น ‘จิ๋ว’ “ไอ้จิ๋ว???”
อุไรวรรณตวัดสายตามองบนเวทีทันที
“โห..วันนี้.” เป๋ายิ้มๆ “รวมรุ่น” อุไรวรรณอึ้งๆ ไป เป๋าตะลึง “นางฟ้า..”
อุไรวรรณค่อยๆ หันไปมองบนเวที อึ้ง บนเวที เปิดตัว ‘นางฟ้า’ ในชุดโชว์งามเว่อร์ช้าๆ ทุกสายตาตะลึงราวมนต์สะกด เสียงปรบมือดังสนั่น ราศี เดือนเด่น มองหน้าแล้วยิ้มให้กัน
ราศีย้ำ “เชื่อรึยังคะ พี่ไม่เคยพลาด”
เดือนเด่นยิ้มให้ ก่อนจะหันไปมองพึมพำ “ลูกแม่.สวยจริงๆ”
บนเวที นางฟ้าหน้าเชิด มั่นใจ
ข้างๆเวที อุไรวรรณ ได้ยินนักข่าวสาว 2 คน ยืนเม้า “หูย..จัดให้ซะเด่นขนาดนั้น สงสัยคงจะเป็นแผนกำราบ ‘นังฮันนี่ขาวีน’ ช่วงนี้นาง วีนเว่อร์”
“เจอคุณน้องนางฟ้าเข้าไป มีเงิบตกกระป๋องล่ะ นังฮันนี่” 2คนคิกคัก อุไรวรรณ เป๋าได้ยินทั้งหมด
ที่นั่งแถววีไอพีของฮันนี่ ผจก. ส่วนตัว ฮันนี่จะลุกพรวด “หึ้ย!!!”
ผจก.ส่วนตัวกระชากหมับ ทั้งที่หน้ายังมองบนเวที ยิ้มหวาน แต่กัดฟันพูดเสียงเหี้ยม “หยุดเลย!! นั่งลง!!”
“แต่นี่ไม่ไหว”
“ต้องไหว” ผจก.ส่วนตัวส่งสายตาพยักพเยิดไปที่กล้องถ่ายทอดสดวิ่งมาจ่อถ่ายฮันนี่
ฮันนี่รีบยิ้มแฉ่ง ปรบมือ ทำท่าแอ๊บชื่นชมนางฟ้าบนเวทีเว่อร์ “สวยจังเลย น่ารักอ่ะ เก่งจัง” ฮันนี่ปรบมือๆๆ แต่พอกล้องเลิกถ่าย ฮันนี่กลับมาหน้ายักษ์ใส่ผจก.ส่วนตัว “จะให้ไหวยังไง?? ทำไมนี่ไม่ได้โชว์เปิดงาน”
ผจก.ส่วนตัวถอนใจ “ก็หนูบอกเองว่าหนูไม่โชว์ หนูขี้เกียจซ้อม”
ฮันนี่เหวอๆ ก่อนจะวี้ดต่อ “แล้วทำไมพี่ไม่เตือนหนู -- เป็น ผจก.ยังไง??”
“อ้าวววว”
“สงสัยต้องหา ผจก.ใหม่ซะแล้ว”