บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 24

ที่เมืองไทย รถของเสี่ยกำพลแล่นเข้ามาจอดที่คอนโดของถิงถิง คนขับรถเปิดประตูลงมา เอากระเป๋าเสื้อผ้าลงจากท้ายรถ เสี่ยกำพลเดินลงมากับถิงถิง คนขับรถเข็นกระเป๋ามาวางข้างๆ แล้วกลับขึ้นรถไป

ถิงถิงหันมาทางเสี่ยกำพล ยกมือไหว้ “ขอบคุณเสี่ยมากนะคะ...ที่มาส่ง"

"เรื่องของถิง....ชั้นยินดีทำให้ทุกเรื่อง..." ถิงถิงยิ้มให้ก่อนจะขยับเข็นกระเป๋าเดินไป เสี่ยกำพลมองถิงถิงอย่างครุ่นคิดแล้วเอ่ยเรียก "ถิงถิง...."

"คะ..." ถิงถิงหันกลับมามอง

“แน่ใจนะ...ว่าไม่มีอะไรจะเล่าให้ชั้นฟัง"

"เสี่ยถามชั้นตั้งแต่อยู่บนเครื่องบินแล้วนะคะ...ทำไมเสี่ยถึงคิดว่าชั้นมีอะไรจะเล่าล่ะคะ"

“ไม่รู้สิ...ชั้นรู้สึกเหมือนเธอมีอะไรในใจ...ก็เลยคิดว่าเธออาจจะอยากเล่าให้ฟัง"

“ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ...เอาไว้หนังปิดกล้องก่อนน่าจะมีค่ะ" ถิงถิงยิ้มให้แล้วเดินเข้าไปในคอนโดที่พัก

เสี่ยกำพลมองตามไปอย่างกังวลเล็กๆ

เช้าวันใหม่ ในกองถ่ายหนัง ซึ่งใช้บ้านของเสี่ยกำพลเป็นที่ถ่ายทำ

ถิงถิงในชุดสวยงาม รับบทเป็นลลิน ยืนอยู่ในฉาก “ชั้นตัดสินใจแล้วค่ะ...ชั้นคงต้องบอกความจริงกับคุณ...ชั้นไม่อยากหลอกคุณอีกแล้ว"

เหิรฟ้าเดินเข้ามาใกล้ๆ ยกมือขึ้นประคองแก้มของถิงถิงอย่างเบามือ "ผมไม่อยากรู้ความจริงหรอกนะ ลลิน...ถ้ามันจะทำให้ผมเจ็บ...ให้ผมอยู่กับเรื่องหลอกๆ ของคุณดีกว่า"

ถิงถิงส่ายหน้า “อัคคี...ยอมรับความจริงเถอะค่ะ...ว่าเรื่องของเรา...มันไม่มีทางจบแบบที่คุณอยากให้เป็น" เหิรฟ้ามองถิงถิงอย่างตัดพ้อ "กลับไปอยู่ในที่ของคุณเถอะค่ะ...จากกันตอนนี้ดีกว่าค่ะ อย่าให้เจ็บกันไปมากกว่านี้เลย" ถิงถิงหมุน ตัวช้าๆ หันหลังให้เหิรฟ้า น้ำตาถิงถิงค่อยๆ หยดลงมาโดยที่เหิรฟ้าไม่เห็น

เชิดสั่ง "คัท..." ถิงถิงยืนนิ่งเหมือนยังอินกับบทที่เล่นไป เชิดเดินเข้ามาหาถิงถิง "ถิง...ถิงถิง..." ถิงถิงรู้สึกตัวกะพริบตา หันมาทางเชิด“อย่าอินจนติดกับเราไป...เดี๋ยวจะเครียด...พอผู้กำกับสั่งคัทก็ต้องออกมาจากตัวละครให้ได้"

"ค่ะ..."

ทีมเสื้อผ้าเดินเข้ามาหาถิงถิง"ถิงถิง...ไปเปลี่ยนชุดค่ะ"

ถิงถิงหันมายิ้มให้แล้วเดินตามทีมงานเสื้อผ้าไป เชิดมองตามถิงถิงอย่างครุ่นคิด