บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 13 หน้า 3
“นี่เธอไปทำอะไรเข้า ทิชาเขาถึงได้อาละวาดเสียงลั่นออฟฟิศได้ทุกวัน”
“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่คะ ทิชาเขาก็เหวี่ยงได้ตลอดล่ะค่ะ ขนาดเจนแค่นั่งแคะเล็บอยู่ที่โต๊ะเฉยๆ ก็โดนเหวี่ยงแล้ว”
“แต่ฉันรู้ว่าเรื่องอะไร เรื่องคุณจ๊อดใช่ไหม ที่เขาเหวี่ยงวีนไปทั่วแบบนั้นเพราะเขาหึงคุณจ๊อดน่ะสิ”
“เจนกับคุณจ๊อดยังไม่ได้มีอะไรสักหน่อย”
“ไม่มีก็ดีแล้ว คนอย่างคุณจ๊อดน่ะมองคุณสมบัติของผู้หญิงอยู่แค่สามอย่าง” ปุ๊กกี้ชี้นิ้วไปที่หน้าของเจน “หน้า... “ จากนั้นเลื่อนนิ้วลงมาที่หน้าอกเจน “นม...” แล้วเลื่อนนิ้วลงมาอีก “แล้วก็ ก้น!”
“แต่เธอ ไม่เห็นมีอะไรสักอย่าง นามสกุลไม่ดัง ผลงานก็ยังไม่มี อย่าไปหวังอะไรให้มันมากนัก ฉันไม่ชอบให้พนักงานตีกันในออฟฟิศ ปวดหัว” ปุ๊กกี้บ่นเซ็งๆ แล้วก้มทำงานต่อ ส่วนเจนหน้ามุ่ย เซ็งยิ่งกว่า
จูดี้ทุบโต๊ะ ของขึ้นเล็กน้อยหลังจากคุยกับเจน “แหม...เจ้านายน้องเจนพูดแบบนี้ มันจะดูถูกกันเกินไปหน่อยนะคะ”
“ก็นั่นน่ะสิ พี่ปุ๊กกี้เขามาหาว่าเจนไม่มีอะไรดีเลยได้ยังไง บอกน้องมาเลยพี่จูดี้ หน้าตาเจน” เจนยืนหน้าให้จูดี้ดูชัดๆ “เป็นไง?”
“ดีค่ะ”
“หน้าอก?”
จูดี้มองอกเจน “แบนราบ”
“ก้นล่ะ”
จูดี้มองก้นเจน “นั่นก้นเหรอคะ นึกว่าแผ่นหลัง”
“พี่จูดี้! นี่จะปลอบใจหรือซ้ำเติมกันแน่คะเนี่ย”
“โอเคๆ ปลอบก็ปลอบ เอางี้ พี่จูดี้ว่า น้องเจนลืมคำพูดของคนอื่นๆไปให้หมด แล้วหันกลับมาพัฒนาตัวเองดีกว่า”
“ยังไงอ่ะคะ”
“จะมัดใจชายผู้ชายมันก็ต้องมีเทคนิค ต้องสร้างบทบาทให้ตัวเองดูน่าประทับใจ”
“อือ แล้วอย่างเจนจะเล่นบทแบบไหนดีล่ะพี่จูดี้”
“แบบ...นางร้ายกลัดมันไล่จับผู้ชายดีไหม”
“ไม่เอาเด็ดขาด บทนั้นน่ะยัยทิชาเขารับไปแล้ว”
“อืม..ก็นั่นสินะ ลุคเริ่ดๆอย่างพวกเราน่ะ เป็นได้แต่นางเอกเท่านั้น งั้นเล่นบทนางเอกเกาหลีไหม สวย ซึ้ง ไร้เดียงสา”
“น่าเบื่อ...”