บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 1 หน้า 5
“ทำงานไม่เห็นใจเพื่อนร่วมงานแบบนี้ มันไหวมั๊ยเจ๊” ป้องหันไปถามสุธี “ถามจริงตอนเรียน มหาวิทยาลัยไม่มีใครเกลียดเค้าบ้างเหรอ”
“ฮึ ไม่อยากจะเม้าส์ ไม่งั้นจะยาว แต่เค้าว่ากันว่า นางมีความหลังฝังใจกับฉากบอกรักคลิเชๆแบบนั้นนะ”
“เอ้า !! แล้วเจ๊ก็ไม่บอก ปล่อยให้ผมทำเหนื่อย”
พิสมัยไม่เห็นด้วย “แต่คุณซันเธอเป๊ะนะคะ ถ้าอันไหนเธอบอกว่าผ่านก็คือผ่าน แต่ถ้าอันไหนไม่ได้ ก็ขายลูกค้าไม่ได้ทุกที”
สุธีร์หาพวก “ทำงานเก่ง แต่ใช้ลูกน้องยังกับทาสแบบนี้มันไหวมั๊ย ก็เพราะนิสัยแบบนี้น่ะสิ ถึงจะสวยแต่ก็ไม่มีผู้ชายคนไหนเอา ใช่มั๊ยทุกคน !!!!!”
เสียงหัวเราะขำของทุกคนดังออกมาถึงข้างนอก ซันที่ยืนพิงประตูหน้าห้องประชุมแอบฟังอยู่ส่ายหน้าเซ็ง แต่ยักไหล่ไม่แคร์ “ฮึ !! เม้าส์ได้เม้าส์ไป แต่อย่าคิดว่าแคร์ !!!”
ซันเดินเริ่ดๆเชิ่ดๆ ออกมาจากประตู ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือดูไลน์ที่มีเสียงดังเตือนตลอดเวลา เห็นไลน์จากห้องกลุ่ม แชทของ 4 สาว
อ้อม : เพื่อนๆๆๆ มากันรึยางงงงงง !!! เค้ารอกำลังเสริมอยู่น๊า พร้อมส่ง sticker จะร้องไห้มาหนึ่งตัว
ซันรีบพิมพ์ตอบ แต่เจนและอ้อมตอบมาอย่างเร็วจนซันพิมพ์ไม่ทัน เสียงตรึ๊งๆๆๆๆ มาตลอดเวลา
เจน : ไม่ต้องห่วงค่า อีกสิบห้านาทีก็ถึงแล้ว
อ้อม: โอ๊ยๆๆๆๆ 15 นาทีรอไม่ไหว ใจจะขาด ใครก็ได้ช่วยมาก่อนเร็ว
เจน : เจ๊ กับ พี่ซันอยู่ไหน รายงานตัวด้วย
อ้อม: เจ๊ อยู่ไหน ซันอยู่ไหน ทำไมไม่ตอบ
เจน: เจ๊ !!!!!!!!!!!
อ้อม : ซันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ซัน : เพิ่งออกจากห้องประชุม พิมพ์ตอบไม่ทันโว้ยยยย สองคนจะพิมพ์เร็วไปไหน
เจน: 55555 พี่ซันรายงานตัวแล้ว เหลือแต่เจ๊..เจ๊ไปหนายยยยเนี่ยยยยย
อ้อม: เจ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รถติดบนถนนเป็นทางยาว เสียงแตรรถยนต์กดดังลั่น สาเหตุเพราะรถยนต์สองคันชนกัน คนที่ขับรถชนลงมาดูรถคันข้างหน้า เห็นรถตัวเองไฟหน้าแตก แต่รถของศศิไม่เป็นอะไรเลย คนขับรถคันหลังเดินไปวีนศศิที่ยังไม่ลงจากรถด้วยความโมโห “เจ๊ ..ขับรถภาษาอะไรเนี่ย นึกจะเบรกก็เบรก...ซื้อใบขับขี่มารึไงห๊า !!!!”