บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 2 หน้า 5
“เออ เอาล่ะ เลิกพูดๆ”ศศิตัดบทเปลี่ยนเรื่อง
สามสาวคุยกันต่อไปคิกคัก อารมณ์ดี
โจนั่งรออยู่ที่บาร์ริมสระน้ำ กำลังพูดโทรศัพท์กับศศิสบายอารมณ์ มีสาวๆ ที่ผ่านไปมาเหล่มองโจบ้าง โจเก๊กหล่อตลอดเมื่อรู้ว่าสาวๆ มอง แต่ไม่ออกอาการเจ้าชู้มากนัก
“ก็กำลังหาอะไรดื่มอยู่ในโรงแรมนี่แหละจะศิ แล้วทางโน้นเป็นไงบ้าง.... เหรอก็ดีแล้วล่ะ สาวๆเมาท์กันไปเถอะ โจอยู่ได้ไม่เบื่อหรอกจ้ะ สบายๆ.... แถวนี้บรรยากาศดีมากเลยนะศิ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ให้ลูกอยู่บ้านแล้วพาศิมาฮันนีมูนรอบสอง เดี๋ยวงานเลิกแล้วมารำลึกความหลังกันที่นี่ดีไหม”
ขณะกำลังโจคุยโทรศัพท์กับศศิ เสียงโวยวายของวิภา หม่าม๊าหมอวินก็ดังมาจากมุมหนึ่ง โจจำต้องหยุดฟังเพราะเสียงวิภาบ่นครอบครัวดังไปทั่วบริเวณ
วิภาบ่นสุพงษ์ผู้เป็นสามี “เฮีย! นี่มัวแต่ก้มหน้าก้มตาทำอะไรอยู่ ลูกชายอยู่ไหนเห็นบ้างหรือเปล่า”
“ก็อยู่ด้วยกัน จะเห็นได้ยังไง” สุพงษ์ตอบโดยไม่เงยหน้าจากมือถือ
“เล่นเกมมือถืออีกแล้ว พอๆ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วไปตามหาลูกชายด้วยกัน” วิภาดึงแขนสามีไปด้วยกัน
วศิน นิค หวาน ตามเข้ามาสมทบพอดี “ป๊า ม๊า นี่จะไปไหนกัน”
“จะไปตามหาพี่ชายเรานั่นแหละ” วิภาสะดุดตากับชุดวศิน “อาวศิน ทำไมใส่ชุดดำมา นี่มางานแต่งนะ ไม่ใช่งานศพ”
“นี่ยังไม่ใช่ชุดใส่ไปงานนะม๊า เดี๋ยวก็เปลี่ยนเป็นสูท”
“สูทสีอะไร”
“สีดำ”
“ดำไม่ได้ งานมงคลห้ามใส่สีดำ ไปหาซื้อใหม่”
“ม๊า!”
“ถ้าตังค์ไม่พอก็ขอป๊าไป ไปซื้อใหม่เลย” วิภาหันไปมองหวานกับนิค “แล้วนี่อะไรยัยหวาน นี่ไม่ได้เจอกันอาทิตย์เดียว ทำไมหน้าหมองขนาดนี้ สมุนไพรที่ให้ไปน่ะ กินบ้างหรือเปล่า”
“กินค่ะ แต่บางวันก็ลืม”
“ลืมอีกแล้ว ของแบบนี้ลืมได้ยังไง สุขภาพของตัวเองแท้ๆ ถ้าไม่ใส่ใจตัวเอง ใครจะมาคอยดูแลให้ จะหวังพึ่งสามี ก็เฮ้อ... อานิค เธอก็ต้องรู้จักเตือนอาหวานบ้าง”
“เตือนแล้วนะครับม๊า”