บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 5 หน้า 2
ซันกลับมานั่งที่โต๊ะแล้ว การพูดคุย ดำเนินไปเรื่อยๆ ทุกคนพูดคุยกันเสียงดังจอแจ
สุธีร์ชวนแพทคุย “แพท เธอกลับมาจากอเมริกาแล้ว มีแผนจะทำอะไรต่อ"
“ระดับนี้แล้ว ไม่ต้องวางแผนหรอจ้ะ พอกลับมาปุ๊บก็มีบริษัทเรียกตัวเข้าทำงานเลย”
“ต๊าย เริ่ดอ่ะ งานอะไร”
“งานเอเจนซี่โฆษณาเหมือนเธอนั่นแหละ แต่ของเราดูและแผนกมีเดีย ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนะก็แค่...คุมแผนกมีเดียแพลนเนอร์ทั้งหมด แล้วเธอล่ะซัน ทำอะไร”
ซันตอบ “เราดูเรื่องการวางแผนการตลาดกับสร้างแบรนดิ้ง”
“ไม่น่าเชื่อนะ ว่าเธอจะมาได้ไกลแบบนี้ ทั้งที่ตอนเรียนที่คณะ เธอก็ดู...แบบ..ธรรมดาๆ”
“ธรรมดาหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ แต่เธอคงจำได้ว่าตอนเราแข่งกันสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่อังกฤษ ฉันเป็นคนที่ได้ทุนนั้น”
แพทเสียหน้าไปหน่อย แต่ปรับสีหน้าเชิดกลับมาอย่างรวดเร็ว “โอ๊ย เรื่องทุนนั้นน่ะเหรอ ไม่เห็นจะน่าสนใจเลย ฉันลืมไปแล้วด้วยซ้ำ อย่างฉันน่ะจะไปเรียนต่อที่ไหนก็สบายอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องง้อทุนให้เสียเวลา”
ซันยิ้มมุมปากเยาะๆ รู้ว่าแพทเป็นพวกองุ่นเปรี้ยว
“แต่นั่นมันก็เรื่องในอดีต จะเก่งจริงหรือไม่จริงมันต้องวัดกันที่ปัจจุบัน เราลองมาทดสอบกันไหม” แพทท้าซัน “
ว่ามาเลย ฉันพร้อมเสมอ”
แพทมองไปรอบๆ ร้าน วางแผน แล้วเห็นชายหน้าตาดีที่แอบเหล่หนุ่มน้อยในห้องน้ำเมื่อกี้ เดินมานั่งที่โต๊ะกับเพื่อนนักธุรกิจ แพทพยักเพยิดให้ไปที่ชายคนนั้น เอาปากกาหนึ่งด้ามออกมาจากกระเป๋าถือ
“เห็นผู้ชายคนนั้นไหม ถ้าเธอขายปากกาด้ามนี้ให้ผู้ชายคนนั้นได้ ฉันจะยอมรับว่า เธอเก่งจริง”
“เธอแน่ใจนะ”
“ทำไม กลัวแพ้เหรอ”
“ฉันไม่ได้กลัวแพ้ ฉันกลัวว่าถ้าฉันชนะแล้วจะทำให้เธอผิดหวังอีกครั้งต่างหากล่ะ”
ซันทำท่าจะเดินจะเดินออกไป แต่แพทเรียกไว้ “อีกอย่างนึง ปากกาแท่งนี้ราคาห้าร้อยบาท เธอต้องขายให้ได้ราคานั้น"
เพื่อนๆบางคนตกใจ ซุบซิบกัน “เฮ้ย ปากกาใช้แล้ว ราคาห้าร้อย ใครจะไปซื้อวะแก” แต่ซันนิ่งมาก มั่นใจ
วุธกลับมาจากห้องน้ำพอดี มองตามซันที่ตรงไปหาผู้ชายที่วุธจำได้ว่าเจอในห้องน้ำ