บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 18
สี่สาวพร้อมด้วยจูดี้นั่งล้อมวงกันดูภาพโจนั่งอยู่คนเดียวที่รีสอร์ทปากช่อง จากมือถือของศศิ
ซันทักท้วง “แค่เขาส่งรูปมาให้ดู พี่ศิก็เชื่อเนี่ยนะ”
“รูปมันก็อธิบายทุกอย่างอยู่แล้วนี่ แต่ก็ไม่ใช่แค่รูปนะ โจยังโทรมายืนยันกับพี่เองว่าแพทคอยคุมเขาตลอด”
“ที่เขาเฝ้าพี่โจให้พี่ศิ ก็ต้องหวังผลบางอย่าง คนอย่างยัยแพทไม่เคยทำอะไรให้ใครโดยไม่หวังผล ยัยนี่มีเล่ห์เหลี่ยม
แพรวพราวรอบตัว ถ้าอยากได้อะไรเขาก็ต้องทำทุกวิถีทางที่จะเอาให้ได้”
“เอาอีกแล้วซัน นี่เธอจะไม่พยายามมองแพทในแง่ดีบ้างเลยใช่ไหม ไอ้เรื่องปัญหาสมัยเด็กๆ ก็เก็บไว้เป็นอดีตเถอะ
ตอนนี้แพทเขาอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้”
“ซันไม่เชื่อว่าเขาจะเปลี่ยน ยัยนี่มันก็เหมือนงูพิษ ทำซุ่มเงียบๆเนียนๆ แต่จะแว้งฉกเราเมื่อไหร่ก็ไม่รู้”
ระหว่างที่ศศิกับซันแย้งกันไปมา อ้อมกับเจนได้แต่ฟังคนโน้นที คนนี้ที ตาปริบๆ
“พี่ว่าเธออคติเกินไป พี่เคยถามแพทแล้ว เขาบอกว่าเขาไม่มีอะไรกับเธอเลย เขาพร้อมจะปรับความเข้าใจกับเธอทุกเวลา”
“ถ้าเป็นยัยนี่ ต่อให้อมพระมาพูดซันก็ไม่เชื่อ”
“เอางี้ พี่จะนัดแพทให้มากินข้าวกับพวกเรา ทุกคนจะได้สบายใจว่าแพทเขาไม่มีอะไรหมางใจกับซัน ซันเองก็จะได้ทำความเข้าใจกับแพทเขาซะด้วย”
“ไม่มีทาง”
อ้อมอยากเจอแพท “แต่ฉันว่าพวกเราไปเจอเขาพร้อมกันสักครั้งก็ไม่เสียหายนะแก เจนว่าไง”
“พี่ๆว่าไงเจนก็ว่างั้นอยู่แล้ว พี่ๆลุยเจนก็ลุย พี่ถอยเจนก็ถอย”
“ถ้าพี่ศิอยากจะนัดก็นัด ใครจะไปก็ไป แต่ฉันไม่ไปแน่ๆ” ซันงอนจริงๆจังๆ ลุกเดินออกจากร้านไปเลย
“เฮ้ย” อ้อมอึ้ง
“งอนเบยยยย” เจนอุทาน ทุกคนได้แต่มองตาม
“ดู ดูความทิฐิของมัน นี่มันจะรังเกียจรังงอนอะไรเค้านักหนา” ศศิหนักใจ
อ้อมกับเจนมองหน้ากัน.. เรื่องยุ่งจะมาไหม
วุธกับซันประชุมอยู่กับเจ้าของฟาร์มผักออร์แกนิค และลูกน้องไม่กี่คนในบริษัท
วุธเสนอ “ผักออแกนิคมีต้นทุนการผลิตสูงมาก เมื่อเทียบกับฟาร์มผักทั่วไปที่ใช้สารเคมี เพราะฉะนั้นราคาที่จะออกวางขายก็ต้องสูงตามไปด้วย กลุ่มเป้าหมายของเราน่าจะเป็นกลุ่มคนชั้นกลางขึ้นไปที่มีฐานะค่อนข้างจะดี”