บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนจบ หน้า 21
8 มกราคม 2564 ( 15:00 )
4.6M
1
กะรัตวิ่งหนีพิศุทธิ์มาที่สะพานข้ามบึงขนาดใหญ่ พิศุทธิ์วิ่งไล่มา
“กั้ง.... เดี๋ยวซี่ จะไปไหน”
กะรัตมัวแต่หันมามองเลยสะดุดขาตัวเองล้มลง “โอ๊ย”
พิศุทธิ์ตกใจรีบเข้ามาประคองแล้วรวบตัวไว้ “จะหนีทำไม”
“คุณจะมาอยู่ทรมานใจฉันอีกทำไม”
“ผมทรมานคุณที่ไหน คุณทำตัวเองทั้งนั้น”
“แล้วแฟนคุณล่ะ”
“อยู่นี่ไง” พิศุทธิ์กอดกะรัตเอาไว้
“อย่ามาตลก คุณเอาแม่ลอร่านั่นไปไว้ไหน”
“เขาจะมาอยู่ให้คุณคอยจิกกัดเขาทำไม เขาก็กลับไปมีชีวิตของเขาสิ”
“ก็ไหนคุณบอกว่าจะแต่งงานกับเขา”
“ผมไม่เคยคิดจะแต่งงานกับเขาเลย มีแต่คุณนั่นแหละที่คิดไปเอง”
“คิดไปเองงั้นเหรอ? นี่คุณรู้ไหมว่าฉันเสียน้ำตาไปตั้งเท่าไหร่”
“ก็ถ้าไม่มีเพื่อนผม คุณคงไม่รู้ว่าคุณรักผมมากขนาดนี้หรอกจริงไหม เราดีกันเถอะนะกั้ง เราเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่องมาเยอะแล้ว ผมอยากมีความสุขกับคุณจริงๆ ซักที...แต่งงานกับผมนะ”
“นี่โรแมนติคแล้วเหรอ”
พิศุทธิ์จำใจนั่งลงคุกเข่าอย่างอายๆ หยิบแหวนจากซองในมือกะรัตออกมา
“แต่งงานกับผมนะกั้ง”
“สัญญามาก่อนว่าต่อให้ฉันร้ายแค่ไหน คุณก็ห้ามหนีกั้งไปใหนแล้วนะ”
“คุณก็เหมือนกัน สัญญามาก่อนว่าจะไม่โยนแหวนผมทิ้งอีกแล้วนะ”
กะรัตได้ยินอย่างนั้นก็รวบแหวนจากมือพิศุทธิ์มาแล้วแกล้งปาลงบึงไป
“ให้มันได้อย่างนี้สิ ผมไม่ไปงมหาให้คุณอีกแล้วนะ พอที”
“ผู้ชายอะไรใจไม่ถึงเลย”
“อุปสรรคเยอะขนาดนี้ผมว่าบางทีมันก็เกินไปนะ”
“ทำไม...อย่าบอกนะว่าคุณจะถอดใจ”
“ถ้ารู้ว่าเริ่มต้นใหม่มันยาก รู้งี้ไม่หย่าซะตั้งแต่ตอนนั้นซะก็ดี”
กะรัตอมยิ้มแล้วค่อยๆ แบมือออกให้เห็นว่าแหวนแต่งงานวงใหม่อยู่ในมือ
กะรัตอวดแหวนขึ้นมาให้ดู “คุณหนีไม่พ้นกั้งหรอกจะบอกให้ ต่อให้คุณแต่งงานอีกกี่ครั้ง เจ้าสาวของคุณก็ยังต้องเป็นกะรัตอยู่ดี” กะรัตจูบแหวนในมือก่อนที่แหวนจะร่วงหล่นลงไปที่พื้นสะพาน “อ๊ะ....”
“ระวัง” แหวนแต่งงานหมุนติ้วอยู่บนพื้นก่อนจะกลิ้งไป กะรัตหัวใจแทบหล่นเมื่อเห็นแหวนกลิ้งจนเกือบจะตกสะพาน “อย่านะ......”
แหวนกลิ้งตกลงไปในน้ำด้านล่าง กะรัตยืนอึ้งประสาทเสียอยู่บนสะพาน พิศุทธิ์ได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ