บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 7
19 กุมภาพันธ์ 2557 ( 14:55 )
4.6M
1
น้ำผึ้งเดินร่าเริงมาเก็บของที่โต๊ะทำงาน ชายนี่กับยี่หวามองน้ำผึ้งที่ดูอารมณ์ดีอย่างสงสัย เพื่อนพนักงานเดินมาหาน้ำผึ้ง
“อารมณดีจังนะจ๊ะ? คนที่จะมีหน้ายิ้มแบบนี้ได้ ต้องเป็นคนที่มี…”
ยี่หวาหันไปทางชายนี่ เพื่อให้ชายนี่รับมุกต่อ ชายนี่พูดเป็นเสียงร้องโอเปร่าพร้อมวาดมือเหมือนเต้นคาบาเร่ต์ “ความรักกกกกกก”
น้ำผึ้งแกล้งเขินใสซื่อ “พูดเว่อร์”
“อย่ามาปฏิเสธ ถ้าเจ๊ไม่เห็นเธอไปกับคุณพิศุทธิ์สุดเลิฟ เจ๊ไม่แย...เธอหรอกนะ อุตส่าห์ไว้ใจ เห็นเธอตุ๊บป่อง แต่ที่ไหนได้..ฉกผู้ชายในฝันของเจ๊ไปซะได้”
ชายนี่แกล้งกุมขยับเหมือนปวดหัว “อ๊ายยยย นี่เกย์งามบ้านหนองมนแพ้ชะนีท้องบวมเหรอเนี่ย”
น้ำผึ้งทำเป็นหัวเราะใสซื่อแต่ในใจกระหยิ่ม
“คิดมากไปกันใหญ่แล้ว มันไม่มีอะไรสักหน่อย คุณพิศุทธิ์แค่พาผึ้งไปหาหมอเฉยๆ..คุณพิศุทธิ์แค่มีน้ำใจ ในฐานะเพื่อนร่วมงานเท่านั้นเอง”
“เจ๊ก็เป็นเพื่อนร่วมงาน แต่คุณพิศุทธิ์ไม่เห็นจะพาเจ๊ไปส่งบ้านบ้างเลย”
“อย่าปิดบังดีกว่าผึ้ง เราเห็นตาที่คุณพิศุทธิ์มองเธอ ก็รู้แล้วว่าต้องคิดอะไรมากกว่าเพื่อนแน่ๆ”
น้ำผึ้งแอบยิ้มด้วยดวงตามีความหวัง
พิศุทธิ์เดินมาหาน้ำผึ้ง “ไปกันรึยังครับ?”
“ไปค่ะ”
พิศุทธิ์เดินไปหยิบเอกสารของน้ำผึ้งมาถือให้เพราะอยากให้น้ำผึ้งเดินอุ้มท้องสบายๆ
ชายนี่กับยี่หวามองพิศุทธิ์ที่เอาใจน้ำผึ้ง แล้วมองน้ำผึ้งล้อๆ น้ำผึ้งยิ้มเขินๆแล้วเดินออกไปกับพิศุทธิ์
พิศุทธิ์กับน้ำผึ้งเดินออกจากร้านอาหารแล้วเดินคุยกันจนถึงหน้าร้านขายเครื่องเพชร น้ำผึ้งเหลือบไปเห็นแหวนเพชรที่วางโชว์อยู่ในตู้โชว์หน้าร้าน พิศุทธิ์เดินไปหยุดดูแหวนเพชรแล้วนึกถึงกะรัต
“สวยไหมคะ?”
“ครับ …ชอบเหรอครับ”
“อาทิตย์หน้าจะเป็นวันเกิดฉัน ฉันอยากได้แหวนสักวงเป็นของขวัญให้ตัวเองจัง”
น้ำผึ้งมองราคา “..แหม..แต่พอเห็นแล้วราคาแล้ว คงต้องตัดใจ”
น้ำผึ้งแกล้งพูดเหมือนไม่คิดอะไร แต่ความจริงจงใจพูดอ้อมๆให้พิศุทธิ์รู้ว่าอยากได้แหวนวงนี้เป็นของขวัญ
“อืม .. ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้ชายทุกคนต้องทำงานหนัก”
น้ำผึ้งหัวเราะมองแหวนเพชรต่อ
“คุณรู้ไหมคะ ..ผู้ชายชอบคิดว่าการจะขอผู้หญิงแต่งงาน ต้องมีเงินสินสอดเป็นแสนเป็นล้าน ต้องมีบ้านช่องใหญ่โตหรูหรา แต่ความจริง..ผู้หญิงต้องการแค่แหวนเพชรเม็ดเล็กๆ มาสวมที่นิ้วนาง พร้อมกับคำสาบานว่าจะรักและอยู่ด้วยกันไปจนกว่าลมหายใจสุดท้าย ..เท่านี้ก็พอแล้ว”
พิศุทธิ์มองแหวนเพชรในตู้โชว์แล้วคิดถึงกะรัต
“ฉันขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ”
“เชิญครับ”
น้ำผึ้งเดินไปทางห้องน้ำ
พิศุทธิ์มองแหวนเพชรคิดๆ
น้ำผึ้งเดินกลับจากเข้าห้องน้ำ น้ำผึ้งไม่เห็นพิศุทธิ์ น้ำผึ้งมองหาพิศุทธิ์ แล้วเหลือบไป มองผ่านกระจกหน้าร้านขายเครื่องเพชรเห็นพิศุทธิ์อยู่ในร้าน ซึ่งพิศุทธิ์กำลังดูแหวนเพชรวงนึงอยู่ พิศุทธิ์ดูแหวนเพชรแล้วตัดสินใจซื้อ แล้วส่งให้พนักงานจัดใส่กล่อง
น้ำผึ้งมองพิศุทธิ์ที่ซื้อแหวนวงเพชรแล้วหัวใจเต้นแรงด้วยความหวังอย่างท่วมท้นว่า พิศุทธิ์อาจซื้อแหวนเพชรวงนั้นให้ตัวเอง !!!!!