บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 13 หน้า 2
27 กุมภาพันธ์ 2557 ( 14:04 )
4.6M
1
“กั้งก็เห็นแล้วนี่ว่าที่ชีวิตคู่ของพ่อกับแม่เป็นอย่างนี้ เป็นเพราะแม่เอาแต่ฟังคนอื่น แล้วก็คิดไปเอง กั้งอยากเป็นแบบนั้นเหรอ!! จำไว้นะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะมีคนอยากเห็นความล้มเหลวของคู่กั้งอยู่ กั้งควรเลิกใช้อารมณ์ แล้วก็หันมาคิด..ว่าทำยังไงให้ชีวิตคู่ของกั้งไปรอด!”
กะรัตว้าวุ่นใช้ความคิด!
พิศุทธิ์จอดรถอยู่ที่หน้าบ้านเนื้อแพร พิศุทธิ์นั่งพิงหัวกับเบาะดูหมดแรง พิศุทธิ์นึกถึงตอนที่กะรัตราดคารามายใส่นฤมล และตอนที่กะรัตพยายามขอโทษ
พิศุทธิ์ถอนหายใจหนัก กำหมัดแน่นด้วยความอึดอัด พิศุทธิ์จับแหวนแต่งงานในมือ นึกถึงวันที่เขาขอกะรัตแต่งงาน สัญญาที่เขาเคยให้ไว้กลับกะรัต พิศุทธิ์ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่เหมือนจะเรียกกำลังใจให้กลับมาอีกครั้ง พิศุทธิ์มองบ้านที่เขารู้ว่าที่นี่จะปลอดภัยเสมอสำหรับเขา พิศุทธิ์ตัดสินใจสตาร์ทรถอีกครั้ง เขาเลือกที่จะกลับไปบ้านของเขาที่มีใครอีกคนรอเขาอยู่
พิศุทธิ์ขับรถออกไป
พิศุทธิ์ที่เปิดประตูห้องนอน และประหลาดใจกับสิ่งที่เห็น ในห้องเต็มไปด้วยกระดาษโพสท์อิท ที่ทั้งแปะและห้อยด้วยเชือก กะรัตนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะ พิศุทธิ์ค่อยๆ เดินเข้าห้อง เขาหยิบกระดาษขึ้นมาดู ในกระดาษ เขียนคำว่า "กั้งขอโทษ" ด้วยลายมือของกะรัต บ้างก็เขียนว่า "กั้งรักคุณ" กระดาษที่เขียนคำพวกนี้ ติดอยู่เต็มห้องนอน พิศุทธิ์แทบไม่อยากเชื่อว่ากั้งจะทำอะไรพวกนี้
พิศุทธิ์เดินเข้าไปหากะรัตที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ภาพที่เขาเห็นคือกะรัตที่ฟุบหลับคาโต๊ะ ในขณะที่ในมือยังถือปากกาและเขียนข้อความ กั้งขอโทษ ที่ตัว ษ ยังไม่สมบูรณ์ เป็นลายมือยึกยือของคนที่หลับคาโต๊ะ คราบน้ำตาของกะรัตเปื้อนที่กระดาษ และร่องแก้ม เห็นถึงสภาพของคนที่ร้องไห้หนัก พิศุทธิ์เห็นสภาพของกะรัตที่น่าสงสาร พิศุทธิ์ค่อยๆ ดึงปากกาในมือกะรัตออก แล้วอุ้มกะรัตขึ้นมาพาไปนอนที่เตียง
จังหวะที่ตัวกะรัตถูกวางที่เตียง มือกะรัตจับพิศุทธิ์ไว้แน่น ก่อนที่จะละเมอออกมา
“กั้งขอโทษ..” เสียงกะรัตยังปนเสียงสะอื้น
พิศุทธิ์หัวใจอ่อนยวบ ที่เห็นภรรยาตัวเองเป็นแบบนี้ พิศุทธิ์ใช้มืออีกข้างค่อยๆ ลูบผมกะรัต ก่อนที่จะก้มลงจูบที่ผมกะรัตอย่างอบอุ่น และกอดกะรัตไว้ในอ้อมกอด
รุ่งเช้า กะรัตรู้สึกตัวตื่น ก็เอื้อมมือไปที่ที่นอนอีกด้านของพิศุทธิ์ กะรัตวางมือลงไปบนที่นอนที่ว่างเปล่า แล้วชะงัก กวาดมือไปมาเพื่อหาตัวพิศุทธิ์ กะรัตลืมตาขึ้น มองไปที่เตียงว่างเปล่า แล้วรู้สึกผิดหวัง นั่งเศร้าอยู่บนเตียง นวลเปิดประตูเข้ามาในห้อง
“คุณกั้งตื่นแล้วเหรอคะ”
“คุณพิศุทธิ์ล่ะนวล ! เมื่อคืนเข้าไม่ได้กลับมาเหรอ”