รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ลิขิตรัก The Crown Princess ตอนที่ 16 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ ลิขิตรัก The Crown Princess ตอนที่ 16 หน้า 5
Entertainment Report_1
17 พฤษภาคม 2561 ( 16:11 )
11.1M
2
ลิขิตรัก The Crown Princess ตอนที่ 16
22 หน้า

ดวินสั่งหิน “หมวดลงไปรอข้างล่างก่อน” หินรับคำสั่งและลงไปอย่างเร็ว  ดวินโกรธมากเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้าหญิงอลิซ  “ทรงมาที่นี่ทำไม? ก็รู้อยู่ว่ามันอันตราย”

“ก่อนที่เราจะต้องกลับไปเป็นเจ้าหญิงอลิซแห่งฮรีสอซ เราอยากเก็บความทรงจำของนารี..เป็นครั้งสุดท้าย”

ดวินฟังแล้วจุกพูดไม่ออก “ทำไมพระองค์ถึงอยากเก็บมันไว้พระเจ้าค่ะ”

เจ้าหญิงอลิซมองหน้าดวิน ไม่ตอบแต่ถามกลับ “แล้วนายหล่ะ อยากเก็บมันไว้หรือเปล่า” ดวินชะงัก..จุก..เจ้าหญิงอลิซถามต่อ

“ตอบมาสิ..ช่วงเวลาที่เราเป็นนารี..เป็นภรรยาของนาย” ในใจเจ้าหญิงอลิซก็เจ็บ “นายอยากเก็บมันไว้ในความทรงจำหรือเปล่า” เจ้าหญิงอลิซมองตาดวิน..รอคำตอบ  ดวินแววตามุ่งมั่น “ไม่ต้องอยาก หรือไม่อยาก .. นับตั้งแต่วินาทีแรกที่นารีเข้ามาในชีวิตกระหม่อม ... เธอจะอยู่ในความทรงจำและหัวใจของกระหม่อมตลอดไป”

เจ้าหญิงอลิซอึ้ง..2 คนมองตากัน ดวินต้องเป็นฝ่ายหลบตา หน้าที่มาก่อน

“อีกไม่นานจะไม่ได้เป็นนารีแล้ว เราขอเป็นนารีวันนี้...วันสุดท้ายได้มั้ย?”

เจ้าหญิงอลิซมองมาอย่างอ้อนวอน ขณะที่ดวินพยายามทำใจแข็ง แต่ยากเหลือเกิน

 

ภายในบ้านพักดวิน ดวินกับเจ้าหญิงอลิซเดินลงบันไดตามกันมา ดวินพูดอย่างใจแข็ง

“กระหม่อมให้เวลาแค่ 3 ชั่วโมง...3 ชั่วโมงเท่านั้น”

เจ้าหญิงอลิซมองไปรอบๆ หวนคิดถึงวันแรกที่มาที่นี่ ฉากที่ทะเลาะกันแล้วก็อุ้มเข้าบ้าน เจ้าหญิงอลิซอมยิ้มนิดๆ ดวินแปลกใจ

“ทรงยิ้มอะไรพระเจ้าค่ะ ?” เจ้าหญิงอลิซมองหน้าดวิน “นึกถึงวันแรกที่เรามาที่นี่ จำได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น”

ดวินคิดๆแล้วก็ยิ้ม “กระหม่อมต้องขอประทานอภัยที่ล่วงเกินฝ่าบาท”

“ขอโทษตอนนี้เนี่ยนะ ? ช้าไปมั้ย ?”

“ก็ยังดีกว่าไม่ได้ขอโทษเลยนะพระเจ้าค่ะ” ดวินยิ้ม หินยืนห่างๆ แต่แอบปรายตามอง “เอ๊ะๆ .. แอบมีความแจ่มใส”..... ทันใดนั้น มีเสียงโทรศัพท์มือถือดวินดังขึ้น ดวินหยิบดูเห็นชื่อคุณหญิงอำไพ ดวินสงสัย เจ้าหญิงอลิซกับหินมองหน้าดวิน  ดวินกดรับ “สวัสดีครับ คุณหญิง”

 

คุณหญิงอำไพรีบพูดด้วยความดีใจปนตื่นเต้นที่ดวินกลับมา

“นี่ผู้พัน หายไปไหนมา มาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย ฉันมีธุระสำคัญจะพูดด้วย ถ้าไม่มาเดี๋ยวฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้”

ดวินรีบบอก “ไม่ต้องมาครับ เดี๋ยวผมไปหาเอง” ดวินนึกได้ “แล้วคุณหญิงทราบได้ยังไงว่าผมกลับมาแล้ว”


22 หน้า