บทละครโทรทัศน์ ลิขิตรัก The Crown Princess ตอนที่ 17 หน้า 3
ศักดิ์ชายย้ำเสียงเครียด “ยังไม่รู้ผมโทร.มาบอกคุณไว้ก่อน แต่คิดว่า..ไม่น่าจะมีอะไรต้องเป็นห่วง เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงเจ้าหญิงก็เสด็จกลับแล้ว..ถึงตอนนั้นค่อยบอกความจริง”
ดวินเข้าใจ “ครับนาย” ทันใดนั้นเสาวณีโทร.มาหาดวิน “นายครับ แม่โทรมา”
“รับเลย ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ”
“ครับนาย” ดวินวางสายจากศักดิ์ชาย ตั้งสติ..แล้วกดรับสายแม่
เสาวณีกับดวินคุยกัน เสาวณีอยู่บนรถ...รถกำลังแล่นอยู่ มีทหารชายขับ พิกุลนั่งหน้าคู่กับทหาร
“วินอยู่ไหน รีบมาหาแม่ที่บ้านเดี๋ยวนี้..เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
ดวินขับรถไปคุยไป พยายามทำเสียงปกติ “ผมติดงานด่วนครับแม่ เดี๋ยวผมไปหาตอนเย็นๆนะครับ”
เสาวณีถามเสียงดุ “งานอะไร? อยู่ที่ไหน? เดี๋ยวแม่ไปหา” ดวินอึกอัก...ตอบยังไงดี โกหกไม่เก่ง “เอ่อ”
ทันใดนั้นมีรถปาดหน้ารถเสาวณี รถเสาวณีต้องเบรกกระทันหัน เอี๊ยดด !!เสาวณี พิกุล หัวทิ่ม ร้องเสียงดัง
“โอ้ยยยยยย !!!!”
ดวินชะงักเอะใจ “แม่ครับ !! เป็นอะไรครับ”
รถตู้ปาดหน้าจอดขวาง..แล้วก็ถอยอย่างเร็วมาประกบ ใช้รถกำบังไม่ให้คนที่ถนนเห็นว่าทำอะไร เฮเดสเปิดประตูลงมาอยู่ในชุดเหมือนช่างซ่อมรถ มีกระเป๋าอุปกรณ์แต่จริงๆ ใส่อาวุธ ใส่แว่นดำ ใส่หมวก และลูกสมุนติดตามอีก 2 คน เสาวณีแปลกใจ ถามคนขับ “เกิดอะไรขึ้น? ลงไปดูสิ” คนขับเตรียมลง
ดวินงงๆ..เริ่มสังหรณ์ใจแปลกๆ “แม่ครับ..แม่...มีอะไรครับแม่?”
เฮเดสควักปืนเก็บเสียงขึ้นมายิงคนขับ ที่เดินออกมา ฟึ่บ! กระสุนเจาะกลางหน้าผากคนขับตายอนาถ
เสียงร้องกรี๊ดดังของพิกุล/เสาวณี “กรี๊ดดดดดดดดด” เสาวณีรีบหลบ โทรศัพท์มือถือร่วงลงพื้น ตุ๊บ !!
ดวินเริ่มใจเสีย จอดรถเข้าข้างทางเลย “แม่ !!!!! แม่ครับ ตอนนี้อยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นครับแม่”
ดวินเครียด...จากประสบการณ์รู้เลยว่าต้องเกิดเรื่องแน่ๆ
บนถนนดงตาล สัตหีบ เสาวณีหยิบปืนพกมากระชับไว้ พิกุลชักปืนออกมา เตรียมต่อสู้ แต่เฮเดสเห็นก่อนและยิงใส่พิกุลอย่างไม่ปราณี เลือดพิกุลกระเด็นใส่เสาวณีที่หลบอยู่ เสาวณีช็อก “พิกุล!!”
พิกุลแน่นิ่งไป เสาวณีรีบตั้งสติ เปิดประตูออกอีกฝั่ง แต่ก็โดนคนร้ายสกัดไว้ กระชากตัวออกจากรถ และทุบศรีษะ ตุ๊บ! เสาวณีหมดสติสลบไป เฮเดสพยักหน้าให้กลับรถ เฮเดสเดินนำขึ้นรถไป คนร้ายรีบหิ้วตัวเสาวณีไปที่รถตู้ คนร้ายอีกคนทำหน้าที่เก็บกวาด ปิดประตูรถ จัดท่าคนที่ตาย และเอากรวยส้มมาวางหลังรถ ทำเป็นว่ารถเสีย โทรศัพท์มือถือของเสาวณีที่หล่นอยู่ในรถ เสียงดวินยังดังออกมา “แม่ครับแม่ ... แม่ !!!”