บทละครโทรทัศน์ ลิขิตรัก The Crown Princess ตอนที่ 5 หน้า 2

มุมหนึ่งที่ลับตาเห็นเจ้าชายอลันกำลังนัวเนียกับสาวเซ็กซี่ เจ้าชายอลันหันหลัง แพนค่อยๆ ย่องเข้ามา พร้อมกวาดสายตามองรอบๆ ดูว่ามีใครเห็นหรือเปล่า? ที่ชายสาระแนคนหนึ่งแอบหลบมุมและกำลังหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายด้วยความสาระแน แพนหันไปเห็นก็ย่องๆเข้าไป และจับมือชายสาระแนไว้ ชายสาระแน หันมา แพนรีบเอามือปิดปาก และลากมาเจรจา “อย่าส่งเสียง และลบรูป ลบคลิปทั้งหมดออกด้วยค่ะ”

ชายสาระแนตาเลิกลั่กกลัวสุดๆ “อะ..เอาไปเลย” ชายสาระแนรีบส่งมือถือให้  ก่อนจะวิ่งหนีไปเลย

แพนส่ายหน้า แล้วก็เดินย่องๆ เข้าไปในจุดที่เจ้าชายอลันกำลังนัวเนีย แพนย่องเข้ามาใกล้...เข้ามาใกล้..ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง “เธอเป็นใคร ?”

แพนหันขวับมา...เห็นเจ้าชายอลันใส่เสื้อกล้ามยืนอยู่ในระยะประชิด...แพนตกใจอย่างแรง !!!! “เจ้าชาย...”

แพนหันมาทางคนที่ใส่แจ๊คเก็ตเจ้าชายอลันนัวเนียสาวเซ๊กซี่ ... ชายคนนั้นหันหน้ามาเป็น ดอม เจ้าของงาน แพนงง เจ้าชายอลันมองหน้าแพน...กวนพร้อมหาเรื่อง

ย้อนเวลาก่อนหน้า แพนกระโดดหลบจากคนที่จะวิ่งเข้ามาชน เจ้าชายอลันชะงักและมองตามด้วยความสงสัย

แพนเดินมองไปรอบๆ ดูเหมือนกวาดสายตาหาอะไรบางอย่าง เจ้าชายอลันไม่วางใจ พยักหน้าไปทางเพื่อนเจ้าของงาน เพื่อนพยักหน้ารับและเดินมาหา เจ้าชายอลันกระซิบกับสาว “ผมมีเรื่องอยากให้คุณช่วย”

ปัจจุบัน เจ้าชายอลันโวยวายด้วยความไม่พอใจ “เราถาม ทำไมไม่ตอบ !!!!”

แพนตอบนิ่งๆ “หม่อมฉันตอบได้แค่ว่า..หม่อมฉันมาดี ไม่ได้คิดร้ายกับเจ้าชาย”

เจ้าชายอลันเห็นมือถือในมือแพน รีบฉกมาดู แพนจะดึงคืนแต่ไม่ทัน เจ้าชายอลันเปิดดูเป็นรูปตอนนัวเนีย

“เนี่ยนะไม่ได้คิดร้าย ???” แพนยังนิ่ง  ไม่แสดงอาการกลัว เจ้าชายอลันยิ่งไม่พอใจ

“กระหม่อมว่าอย่าเสียเวลาเลย ให้บอดี้การ์ดมาลากตัวออกไปดีกว่า” ดอมแนะเจ้าชายอลันคิด แล้วก็ตอบยิ้มร้าย   “แบบนั้นมันง่ายไป” เจ้าชายอลันทำเป็นคิดแล้วก็หันหลังให้แพน ทันใดนั้นก็หันขวับกลับมา แล้วก็ปาโทรศัพท์มือถือไปที่กำแพง ข้างๆ แพนอย่างแรง  ด้วยสัญชาตญาณแพนยื่นมือไปรับได้ทัน มั่บ!!!  โอ๊ะ !!! เจ้าชายอลันพุ่งเข้ามาจะต่อย แพนรับและปัดมือ เจ้าชายอลันลองอีกสองสามกระบวนท่า แพนปัดป้องได้หมด อย่างคล่องแคล่วและเข้มแข็ง เจ้าชายอลันหยุดและถามสวนทันที

“เธอสังกัดหน่วยไหน กรม กองอะไร ใครส่งเธอมา ? ท่านพ่อ ท่านแม่ หรือว่าท่านปู่” แพนนิ่งไม่ตอบ

เจ้าชายอลันยิ่งแค้น “เธอไม่มีวันเอาชนะเราได้ด้วย “การเงียบ””