บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 26 (ตอนจบ) หน้า 5
บุญลือกระแทกหัวแขไขแรงอีก แขไขร้องลั่นที่หัวกระแทกกับพื้นอย่างแรง แขไขนึกถึงตอนถูกวันดีกับบุญลือทำร้าย
บุญลือบีบคอแขไข แขไขจ้องหน้าบุญลือแล้วเอ่ยออกมา “แก...ผลักฉันตกเหว ... ไอ้บุญลือ”
บุญลือตาวาววาบความโกรธที่แขไขจำชื่อได้ แขไขจ้องบุญลือที่บีบคอ
เนื้อนาง คำฝายนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้างศพประกาย
“ประกาย ... ยกโทษให้ฉันด้วย เธอต้องมารับเคราะห์แทนฉันแท้ๆ
“คนที่ต้องขอโทษ คือไอ้บุญลือนะเนื้อนาง .. มันเป็นคนฆ่าประกาย”
แสงคำ อรองค์ขึ้นเรือนมา พอเห็นศพประกายก็ตกใจ “ประกาย”
เนื้อนางหันไปบอกแสงคำ “ไอ้บุญลือ มันขึ้นมาฆ่าประกายถึงในนี้”
“บุญลือ .. มึง” แสงคำแค้น
ม่อนดอยวิ่งเข้ามา “หาพ่อเลี้ยงไม่เจอ ไม่รู้หายไปไหน”
แสงคำรู้ทันทีว่าณไตรต้องไปที่กระท่อมแขไข อรองค์นั่งลงข้างเนื้อนางมองด้วยความตกใจ
“เรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ต้องรีบบอกคุณณไตร” แสงคำพรวดพราดออกไป ทุกคนมองตามแสงคำ
บุญลือกำลังบีบคอแขไขที่พยายามดิ้น “วันนี้มึงต้องตาย”
แขไขไม่ยอม มือเปะปะไปโดนโซ่ แขไขกำขึ้นมาตวัดไปที่หน้าบุญลือ โซ่ฟาดโดนทั้งบุญลือ ทั้งปิง สองคนกระเด็นผละจากแขไข แขไขพยายามลุก คลานหนี ปิงจับขาแขไขยึดไว้ แขไขถีบปิงล้ม บุญลือวิ่งไปปลดโซ่ที่มัดไว้กับขาเตียงออกแล้วดึงปลาย กระตุกอย่างแรง แขไขล้มทั้งยืน
“ไอ้ปิง หากุญแจ เร็ว”
ปิงมองหาไปรอบๆ เห็นปิ่นโตวางอยู่ ปิงปัดปิ่นโตออก เห็นดอกกุญแจที่วางซ่อนอยู่ บุญลือใช้โซ่กระชากลากแขไขเข้ามา แขไขฝืนตัวไม่ยอม มือครูดไปกับพื้น ปิงเอากุญแจมาส่งให้บุญลือ บุญลือดึงโซ่ลากแขไข จนมาถึงตัว แล้วเหยียบหลังแขไขไว้ ไขกุญแจปลดโซ่ที่ขาแขไขออกจนได้
บุญลือกำโซ่ไว้ในมือ แขไขจะคลานหนี บุญลือเอาโซ่ไปรัดคอแขไข แขไขดิ้นรนมือไขว่คว้าอากาศกำลังจะหมดลม
ณไตรพุ่งเข้าประตูมา “แขไข” บุญลือปล่อยมือ หันไป ณไตรจ้อง “ไอ้บุญลือ ... แกเอง”
ณไตรกำลังจะพุ่งเข้าไปช่วยแขไข ปิงเข้ามาด้านหลังคว้าปิ่นโตฟาดหัวณไตรอย่างแรง ณไตรเซ บุญลือชักปืนในเอวยิงใส่ ณไตรโดดหลบ
บุญลือสั่งปิง “ฆ่ามัน”
บุญลือกระชากลากแขไขไปที่ประตู ณไตรชักปืนเล็ง แต่กลัวกระสุนโดนแขไขที่บุญลือล็อคคออยู่ บุญลือได้โอกาสยิงอีกนัด ณไตรม้วนตัวหลบ บุญลือรีบลากแขไขออกไป