บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 11 หน้า 2
“เมียที่คว้ามาแก้ขัดแค่จัดงานแต่งงานกลางป่า ไม่ต้องให้สังคมรับรู้ ไม่มีกระทั่งแม่ที่จะมารดน้ำสังข์อวยพร”
เนื้อนางน้ำตาคลอที่ถูกแม่นายจี้จุด
แขไขยิ้ม “ของชั่วคราว คั่นเวลา”
เนื้อนางฟังแล้วน้ำตาไหลพราก
หนานไตรขับรถเข้าปางมาอย่างเร็ว
เนื้อนางน้ำตานองหน้า มองแม่นายและแขไข ตอบกลับไปด้วยแววตาทรนง “หนานไตรบอกว่ารักฉัน”
“แกอยากได้แค่นี้ไม่ใช่เหรอ คำว่ารักจากปากผู้ชาย งานแต่งงานมีหน้ามีตาให้แกกับตาชูคอในปางนี้ได้” แม่นายประชด
“ไม่จริง พวกเราไม่ได้หวังสมบัติของคุณ ถึงจนแค่ไหน เราก็ไม่เคยตะเกียกตะกายอยากได้ของๆ คนอื่น”
แขไขคิดว่าเนื้อนางท้าทาย กระชากตัวขึ้นมาตบอย่างแรง จนเนื้อนางกระเด็น “แกหาว่าฉันอยากได้พี่ณไตรเหรอ พี่ณไตรไม่ใช่ของแก พี่ณไตรเป็นของฉัน”
เนื้อนางล้มลงไป น้ำตานองหน้า แต่ยังหันมามองแม่นายกับแขไขด้วยแววตาเชื่อมั่นในศักดิ์ศรีตัวเอง “ต่อให้คุณตบตีฉันแค่ไหน ฉันก็ยืนยันว่าฉันไม่เคยคิดจะแย่งคนรักของใคร”
“ฉันมีทางเลือกให้คนดื้อด้านอย่างแก” เนื้อนางมองแววตาเลือดเย็นของแม่นาย “แกเลือกเอาเนื้อนาง อยากมีลมหายใจอยู่ หรืออยากตายบูชาความรักโง่ๆ”
แม่นายจ้องเนื้อนางด้วยความเกลียดชังแล้วหันหลังออกไป แขไขสะบัดหน้าตามออกไป เนื้อนางสะอื้นออกมาด้วยความเจ็บช้ำ
คำฝายกำลังตากสมุนไพร ม่อนดอยวิ่งมา หน้าตาตื่น “คำฝาย คำฝาย!! แม่นายมาที่ปาง”
“มาอีกแล้ว มาทำไม แล้วตอนนี้อยู่ไหน”
“ฉันหาจนทั่วปางแล้ว ยังไม่เจอตัว เหลือแต่ .. “
“บ้านต้นไม้ .. เรือนหอเนื้อนาง .. ตาย ตาย ตาย เนื้อนางแย่แล้ว” คำฝายทิ้งกระจาดสมุนไพร จะวิ่งออกไปกับม่อนดอย
หนานไตรวิ่งมาอย่างเร็วจากด้านหลัง “ม่อนดอย คำฝาย!! แม่นายอยู่ที่นี่”
“อ๋อ.. รู้เหมือนกันใช่มั้ย รู้แล้วปล่อยแม่ตัวเองมาหาเรื่องเนื้อนางทำไม”
“ผมไม่ได้อยากให้มีเรื่องกันนะคำฝาย ยังไงเนื้อนางก็เป็นเมียผม”
คำฝายประชด “เมีย!!เมียชาวป่าชาวดอยมันไม่มีหัวจิตหัวใจหรอก มันซื่อ ซื่อจนโง่ที่หลงเอาหัวใจฝากไว้กับผู้ชายรวยๆ”