บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 1 หน้า 4
“รู้แล้วๆ เร่งจริงโว้ย” พ่อครัวตะโกนออกมา
วันวิสาเดินออกมาจากห้องน้ำ ตรงกลับมาที่โต๊ะสามของตัวเองอย่างมั่นใจ แต่แล้วต้องชะงัก เพราะภรพกำลังโซ้ยขนมจีนของเธออย่างไม่ลืมหูลืมตา วันวิสาแน่ใจว่านี่เป็นโต๊ะของเธอ และอาหารจานนั้นก็เป็นของเธอ รวมทั้งโอเลี้ยงแก้วนั้นด้วย “อะไรน่ะ”
“ขนมจีน..”
“อร่อยไหม”
“ร่อยจังฮู้” วันวิสายิ่งเดือดเพราะภรพซดโอเลี้ยงของเธอจนแทบหมดแก้ว “ได้แรงอ๊ก”
“ไร้อารยธรรม.....แต่งตัวก็ดีหรอก”
“ว่าพรือ..”
“ว่านายน่ะแหละ”
“อ้าว....เราเคยรู้จักกันเหรอเจ๊”
“ก็เพราะไม่เคยรู้จักไง แล้วนายถือวิสาสะอะไรมานั่งโต๊ะฉัน กินขนมจีนกับโอเลี้ยงฉัน”
ภรพต้องตอบโต้เพราะท่าทีวันวิสามาชุดใหญ่ “เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าเนี่ยะเจ๊”
“อย่ามาเรียกฉันว่าเจ๊นะ”
เด็กเสิร์ฟยกขนมจีนกับโอเลี้ยงเข้ามาพอดี “ขนมจีน โอเลี้ยงมาแล้วครับ”
ภรพชะงักกึก วันวิสาเท้าสะเอวฉับ “ของใครน้อง”
“ของเฮียแหละครับ”
“นั่นไง เห็นไหม ผิดแล้ว ก็ยอมรับผิดมาซะดีๆ” ภรพเลื่อนจานที่กินไปแล้วให้วันวิสา ดึงจานที่เพิ่งมาเสิร์ฟหาตัว
“ทำอะไรนะ”
“อ้าว ก็น้องเขาบอกเองว่าจานนี้ของผม”
“ทุเรศที่สุด ฉันไม่มีวันกินของเหลือเดนนายหรอก” วันวิสาดึงจานข้าวมาจากภรพ รวมทั้งแก้วโอเลี้ยงที่ภรพแกล้งจะคว้าไว้ด้วย “ไร้ยางอารยธรรม ทำผิดแล้วยังไม่รู้จักขอโทษ”
ภรพแกล้งดูดโอเลี้ยง จ๊วบจ๊าบ เสียงดังกวนประสาท
“กรุณาไปกินที่อื่นด้วย นี่โต๊ะฉัน”
“เจ๊ยกมาจากบ้านเลยเหรอ”
วันวิสาระงับอารมณ์เต็มที่ มือกำแน่นแต่หูตาพอง
“ไปก็ได้” ภรพ ยกจานข้าวกับแก้วโอเลี้ยง ไปนั่งโต๊ะถัดไปแต่ก็ยังหันหน้ามาทางวันวิสาอยู่ดี
“ไร้อารยธรรม....ไร้อารยธรรม....” วันวิสาลุกเปลี่ยนที่นั่ง หันหลังให้ภรพ ภรพยิ้มสะใจ