บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 18 (ตอนจบ) หน้า 2
“เฮียไปกับป๊ากับม้าเถอะ อั๊วไม่อยากไป”
“ลื้อจะมามัวขังตัวเองอยู่ทำไม ออกไปเปิดหูเปิดตาให้มันสบายใจดีกว่า”
“ป๊ากับม้าจะอึดอัดสายตาคนอื่นเปล่าๆ”
“คนอื่นก็คนอื่น ช่างมันสิไม่เห็นจะต้องไปสนใจ ใครมันนินทาเฮียจะจัดการกับมันเอง..ลื้อไปแต่งตัวให้สวยๆไป
ไอ้เรื่องบ้าบอทิ้งมันไปไกลๆเลย มันจบไปแล้ว ลื้อจะมามัวนั่งอมทุกข์ ให้ป๊ากับม้าทุกข์ไปด้วยทำไม...หาความสุข
ใส่ตัวให้เต็มที่ ไม่ดีกว่าเหรอ”
วันวิสาอึ้งคิด
ที่ฉั่วเทียนเหลา ภรพเข็นรถพาสุพรรษาจะเข้าห้องน้ำ มีพราวตาตามมาดูแล ครอบครัววันวิสาเพิ่งมาถึง
“ไม่คิดว่าจะได้เจอ” สุพรรษาทักบันลือ
“ลื้อสบายดีนะ”
“หัดเดินอยู่ อีกหน่อยคงไม่ต้องลำบากลูกเต้า”
ภรพมองวันวิสาแวบเดียวแล้วทำเป็นไม่เห็น วันวิสาเมินหน้าหนี สายตาภรพเหมือนกัน ภรพเสพูดกับมารดา “ลำบากอะไรกันม้า”
“อีกหน่อยลื้อก็ต้องมีลูกมีเมีย”
วันวิสาแข็งใจไม่มอง
“ลูกเมียจะมาสำคัญกว่าม้าได้ยังไง”
“พี่ภรพ” วารินแถเข้ามาหา “ดีใจจังเลยที่ได้เจอพี่ภรพ”
“เช่นกันครับ”
“สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะพี่พราว” วารินทักทายแต่ฝั่งภรพ “วาวได้ยินเขาพูดถึงเรื่องพี่ภรพแล้ว โลดโผนยิ่งกว่าหนังฝรั่งอีกนะคะ วาวดีใจจังเลยที่พี่กลับมาอีกครั้ง”
วันวิสาอดไม่ได้ต้องดึงสายตากลับมามอง
“พี่ไม่ตายง่ายๆหรอกครับหนังเหนียว” ภรพหัวเราะ
“เราเข้าไปข้างในกันก่อนดีไหม ขอตัวก่อนนะ” วรินบอกกับสุพรรษา ครอบครัววันวิสาพากันแยกไป
“เดี๋ยวเจ้พาม้าไปห้องน้ำเอง” พราวตาเข็นรถพาสุพรรษาออกไปอีกทาง
วันวิสาอดหันกลับมามองภรพกับวารินไม่ได้ ทั้งคู่ดูสดชื่น พูดคุยกันอย่างสนิทสนม และภรพไม่สนใจมองเธอเลยราวกับเธอไม่มีตัวตน เป็นอากาศธาตุ
หยกมณีร้องเพลงบนเวที เพลงจังหวะสนุกและมีคู่เต้นรำพอประมาณ วันวิสาทำเป็นสนใจบนเทวี แต่สายตาอดแอบหันไปมองอีกมุมหนึ่งไม่ได้ ภรพยังคุยสนุกเป็นกันเองและดูเป็นสุภาพบุรุษกับวารินมาก
บดินชวนน้องสาว “ไปเต้นรำกันดีกว่า”