บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 23 หน้า 4
ภาคย์ดูลังเลขณะที่ธงธงดูนิ่งๆ พจน์ตบไหล่ภาคย์ “ถ้าแกอยากรวยก็เอากับฉัน แต่ถ้าขี้ขลาด กลัวนู่นกลัวนี่ก็ไม่ต้อง อยู่จนๆของแกต่อไป จะเอาไงว่ามาเลย”
ภาคย์ทำใจครู่หนึ่ง “ผมเอาด้วยครับ”
“ดี เราร่วมหัวจมท้ายด้วยกัน เสี่ยงด้วยกัน รวยด้วยกัน”
พจน์ยื่นมืออออกไป ภาคย์กับธงธงยื่นมือมาจับด้วย
พจน์บอกกับภาคย์ “ไปได้แล้ว เดี๋ยวเมียฉันมาเห็นเข้า ออกประตูหลังนะ “
“ครับพี่” ภาคย์เดินออกไปทางด้านหลัง
พจน์หันมาทางพี่ชายซูซี่ “เตรียมตัว”
“ครับ” พี่ชายซูซี่ลุกเดินหายไป
พจน์นั่งอยู่คนเดียวหยิบมือถือเปิดรูปถ่ายในเครื่องดู เป็นภาพคู่ของคุณหญิงจุ๋มกับพจน์กำลังกอดกันหวานแหวว พจน์ถอนใจเบาๆ
“วันนี้เป็นวันตายของเธอแล้วสินะที่รัก” พจน์เงียบไป แล้วยิ้มหยัน “นังหน้าโง่เอ๊ย”
คุณหญิงจุ๋มเดินมาที่หน้าร้านคาราโอเกะ แล้วกดกริ่งหน้าร้าน สักครู่พจน์เปิดประตูออกมา มองไปทางถนนอย่างระมัดระวัง “มีใครตามมารึเปล่า”
คุณหญิงจุ๋มตกใจ นึกได้ หันมองซ้ายขวา “เออ ใช่ ฉันก็ลืมสังเกต...คงไม่มีมั้ง”
“เข้ามาเร็วๆเข้าคุณ” พจน์เปิดประตูให้คุณหญิงจุ๋มเข้าไปแล้วปิดประตู
คุณหญิงจุ๋มกับพจน์นั่งคุยกันในร้าน “ก็ประมาณนี้แหละที่โจเขาเล่าให้ฉันฟัง”
“แล้วเธอว่าไง”
“ฉันบอกโจว่าฉันไม่เชื่อเขา ฉันเป็นเมียคุณฉันรู้จักคุณดี”
พจน์จับมือคุณหญิงจุ๋ม ยิ้มปลื้มใจ “ขอบคุณมากที่รัก ขอบคุณที่เชื่อใจผม”
คุณหญิงจุ๋มดึงมือกลับ ส่ายหน้า “นั่นคือสิ่งที่ฉันพูดกับโจ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันคิด”
“หมายความว่ายังไง”
“หลายอย่างมันเข้าเค้ากับเรื่องที่โจเล่ามา”
“คุณพูดอะไรของคุณ”
“อย่างแรกก็เรื่องรองเท้า...ยัยแป๋วเจ้าของร้านเวดดิ้งเพื่อนฉันโทรมาบอกว่า คุณเป็นคนไปขอให้เขาเปลี่ยนแบบรองเท้าทั้งของเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่แป๋วมันโทรมาปรึกษาเพราะมันคิดว่ารองเท้าน่าเกลียดมาก เรื่องเค้กอีกคุณก็อาสาเป็นคนจัดหามาทั้งๆที่โรงแรมก็มี สองเรื่องนี้คุณจะอธิบายว่าไง”
“ความหวังดีน่ะสิ”
“หวังดียังไง”