บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 10 หน้า 3
อรุณีปลื้มปริ่ม ขณะที่วรรณยังไม่เชื่อ แต่ใจก็ยังหวังอยากให้เป็นจริง “ถ้ามันจริงอย่างที่แกพูด พอเจอลูกแล้วก็รีบกลับ อย่าไปก่อเรื่องให้ยัยนาเด็ดขาด!”
รัศมีชะงักกึ้ก ฮีทขึ้น พูดพลางยิ้มพลางเชือดเฉือนประชดตัวเอง “ค่ะ ลูกหัวเน่าอย่างรัศ ไม่กล้าแตะหลานหัวแก้วหัวแหวนของคุณพ่อหรอก!” รัศมีว่าแล้วก็กระแทกส้นออกไป! วรรณมองตามรัศมีครุ่นคิด...
ข้าวของที่เสียหายถูกเก็บรวบรวมมาใส่ถุงดำกองไว้ ณ มุมหนึ่ง
อวนบอกศรี และคนงานที่มาช่วยกัน “พอก่อนโว๊ย มากินข้าวกันก่อน บ่ายแล้ว” ทุกคนผละจากสิ่งที่ทำอยู่ มาที่โต๊ะเพื่อกินข้าวกล่อง อวนหันไป... เห็นหนูนายังพยายามเช็ดขัดถูเช็ดคราบเขม่าที่พื้นอย่างสุดแรง!!เหงื่อซึมเต็มหน้า ศรี และคนงานที่ถือช้อนเตรียมกินแล้วต่างก็มอง อวนเดินมาหาหนูนา “พอแล้ว!! ไม่ต้องทำแล้ว”
หนูนาสีหน้าไม่ดี “ให้ฉันช่วยเถอะจ้ะ นี่คราบก็หลุดไปตั้งเยอะแล้ว...”
“เอ๊ะ เอ็งนี่พูดไม่รู้เรื่อง ข้าบอกให้พอ !!!” อวนดึงตัวหนูนาออกมาเลย
หนูนาเหวอไป “ป้า.. ฉัน...ฉันขอโทษจริงๆที่ทำให้ครัวไหม้ แต่ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ..”
“แกไปขอโทษคุณสิงห์เค้านู่น ไม่ต้องมาขอโทษข้าแล้ว ฟังเอ็งจนหูชาแล้ว”
หนูนาอึ้งไป ทีแรกไม่เข้าใจ ค่อยๆ เก็ท “นี่ นี่ป้าไม่โกรธฉันแล้วเหรอ?”
“โกรธสิวะ แต่เอ็งก็ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย จะโกรธให้เสียเส้นประสาททำไม”
ศรีช่วยอธิบาย “หนูนา ป้าอวนโกรธง่าย แต่หายโกรธง่ายกว่า เชื่อป้าเค้าเถ๊อะ ที่เหลือพวกฉันทำเอง ไปขอขมาคุณสิงห์เค้าซะ เค้าจะได้ไม่ไล่แกออก”
หนูนาซาบซึ้งน้ำใจคนครัว ยกมือไหว้ “ขอบคุณค่ะป้า พี่ศรี ขอบคุณ...”
“เออๆ รีบๆไปซะ อย่าลืมหาดอกไม้สวยๆ ไปขอขมานายด้วยล่ะ”
หนูนาพยักหน้า ยังตื้นตันใจ ก่อนจะรีบออกไป อวน ศรี คนงานมองตาม ยิ้มๆกัน แล้วกลับมาเปิบข้าว
หนูนาเอาดอกไม้มาไหว้สีหนาทที่เรือนใหญ่ “ฉันขอโทษค่ะ ที่ไม่ระวังให้ดี ทำให้ทรัพย์สินของคุณเสียหาย”
สีหนาทนั่งนิ่ง สีหน้าไม่บ่งบอกว่าคิดอย่างไร มีหลายคนอยู่ในที่นั้น ขนิษฐา รามอ่อนใจ แววตาเห็นใจหนูนา
ไข่ที่มาเสิร์ฟของว่างไม่ชอบนักที่หนูนาป่วนให้สิงห์เดือดร้อน บุญตาอารมณ์สาระแนอยากรู้อยากเห็น
หนูนาเห็นอาการสีหนาท ใจคอไม่ดี แต่ก็พยายามพูด “ถ้ายังไง คุณหักเงินเดือนของฉันเพื่อชดใช้ค่าเสียหาย...ได้เลยนะคะ”
รามอ่อนใจ “หนูรู้รึเปล่า ว่าถ้าทำอย่างนั้น ต้องชดใช้เป็นปีๆเลยนะ”
หนูนาอึ้งไป “ถ้ายังงั้น นอกจากงานครัว ให้ฉันช่วยงานอะไรก็ได้ งานหนักแค่ไหนชั้นก็ทำได้ค่ะ เอ่อ แต่ขอให้ชั้นได้ทำงานในไร่นี้นะคะ” หนูนามองสีหนาท แต่สีหนาทก็ยังเงียบ
บุญตาอดไม่ได้ หลุดปาก “..แบบนี้ใครจะกล้าใช้อีก..”