บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 11 หน้า 4
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวนะคะ” เธอรีบถืออุปกรณ์ทำความสะอาดออกไป
เชษฐ์มองตามหนูนายิ้มๆ เซอร์ไพร์สอ่ะ ขณะที่สีหนาทมองตามตาคมปลาบครุ่นคิด..
รามขับรถมา ขนิษฐานั่งข้างๆ สีหน้า2คนในรถต่างเครียด ขนิษฐาเหลือบมองที่ข้างทาง เห็นวัดตั้งอยู่บอกราม
“น้ารามคะ ช่วยแวะที่นี่หน่อยได้มั๊ยคะ”
พระประธานในโบสถ์สีหน้าสงบ งามสง่า ขนิษฐาก้มกราบ พร้อมพนมมือส่งคำอธิษฐาน รามกราบพระเสร็จก่อน มองไป...เห็นขนิษฐายังคงอธิษฐานอยู่
ขนิษฐา รามกำลังเดินกลับ สีหน้าของทั้งคู่ก็ยังดูอึมครึม ไม่ได้สบายใจขึ้นเท่าไรนัก
“น้ารามรู้มั๊ยคะ ว่าน้องอธิษฐานขออะไร? น้องขอให้พระคุ้มครองน้าราม เพราะน้องคงทนไม่ได้ถ้าน้ารามต้องมาเป็นอะไรไปเพราะน้อง!”
“คุณน้อง”
“เวรกรรมอะไรก็ไม่รู้! ถึงถูกนายนั่นตามรังควานไม่เลิก! ตัวเองลำบากยังไม่พอ ยังทำให้น้ารามต้องมาเสี่ยงไปด้วย”
“อย่าโทษตัวเองเลยครับ ความจริงเรื่องที่เกิดก็เพราะผมพลาดด้วย ไม่ได้ระวังให้มากพอ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ”
ขนิษฐาส่ายหน้า ไม่เห็นด้วยที่รามพูดแบบนี้ “คุณน้องเป็นคนดี ถึงได้คิดมากแทนผม แต่ก็อย่างที่ผมพูดกับนายอดิสร คนอย่างผม! นอกจากชีวิตแล้ว ไม่มีอะไรจะต้อง..”
เขายังพูดไม่จบดีเธอก็แทรกขึ้น “น้ารามหยุดพูดแบบนี้เถอะค่ะ สำหรับน้อง ชีวิตน้ารามมีค่า ไม่ต่างจากชีวิตของน้องหรือว่าพี่สิงห์ ไม่ควรจะต้องมีใคร มาสละชีวิตให้ใครทั้งนั้น เข้าใจมั๊ยคะ?”
รามนิ่ง มองขนิษฐา แล้วก็ต้องประหลาดใจที่เห็นน้ำซึมออกมาจากดวงตาคู่สวย “คุณน้อง..” ขนิษฐาอายที่เผลอร้องไห้ต่อหน้าราม ปาดน้ำตา เบือนหน้าไม่กล้ามองราม กลัวความรู้สึกของตัวเอง “ขอบคุณนะครับ ที่คุณเป็นห่วงคนอย่างผม ผมโชคดี ที่มีเจ้านายดีๆแบบคุณ”
ขนิษฐายิ่งฟัง ก็ยิ่งกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ เสียงสั่นเครือ “น้าราม..ต้องไม่เป็นอะไร... ต้องปลอดภัยนะคะ น้องขอพรให้น้าราม และเรา ทั้งคู่ปลอดภัย”
รามชะงักไปเล็กน้อยกับคำว่า “เรา” แต่ไม่ถึงกับสะกิดใจมากนัก “ครับ คุณน้องต้องปลอดภัย” รามเองก็สงสารที่ขนิษฐากลั้นน้ำตาไว้จนสั่นระริก เอื้อมมือไป แตะไหล่ปลอบเบาๆ “เราต้องปลอดภัย”
ขนิษฐาไม่อาจต้านทานความอ่อนไหวในใจเอาไว้ได้อีก โฮฮฮเข้ามาซบไหล่ของราม รามอึ้ง เกร็งในทีแรก แต่เห็นใจว่าขนิษฐาต้องการที่พึ่ง ก็แตะไหล่บางนั้นเบาๆ..ปลอบใจ ขนิษฐาร้องไห้กับไหล่ของราม..ความหวาดกลัวก่อนหน้านี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นความอบอุ่นที่รามไม่กล้าปฏิเสธเธอในขณะนี้