บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 26 หน้า 19
แป้นหลุดหัวเราะกิ๊ก สีหนาทเหล่ อุ่ย..แป้นรีบรูดซิปปาก แล้วสีหนาทเม้มปากว่ารามแสบมาก ทำเป็นแค้นกำมือแน่น ก่อนจะก้มหัวนิดๆให้แทน “ใครจะไปกล้าล่ะครับ” ทีนี้ทุกคนพลอยหัวเราะกันหมด “แค้นนี้” สีหนาทมองไปที่หนูนา “ฉันขอฝากเอาไว้ก่อน!”
สีหนาทส่งสายตาไปฝากแค้นแววตาวิบวับกับหนูนา ทุกคนหัวเราะกันอย่างสนุก หนูนาเกาะแขนพ่อยิ้มร่าทำหน้าสม! ที่สีหนาทเอาเรื่องไม่ได้ รามลูบหัวลูกอย่างแสนจะเอ็นดู
ขนิษฐาวางเครื่องดื่มและของว่างไว้ให้พ่อลูก “สองคนไม่ได้เจอหน้ากันตั้งนาน คุยกันตามสบายเลยนะ” ขนิษฐายิ้มให้ แล้วผละออกไปให้เวลาพ่อลูกได้คุยกัน
หนูนายังเกาะแขน และนั่งอิงบ่าพ่อ อ้อนทันที “คิดถึงพ่อจังงงง” มองราม แววตาสุกใส “ได้เห็นพ่อมีความสุขแบบนี้ หนูนาดีใจ๊ดีใจ”
“ก็เพราะใครล่ะ เป็นตัวตั้งตัวตี!” รามลูบหัวลูกโยกเบาๆ สองพ่อลูกยิ้มๆกัน “แต่พ่อกลับดีใจมากกว่า ที่หนูเรียนจบกลับมาสมความตั้งใจของคุณวรรณ ลูกพ่อเก่งจริงๆ” หนูนายิ้มกับคำชมของพ่อ รามพูดแล้วนึกขึ้นได้ “แล้วนี่หนูจะไปบ้านคุณตาเมื่อไหร่?”
“อีกสักสองสามวันค่ะ”
รามพยักหน้า “แล้ว..คุณท่าน กับรัศมีเป็นยังไงบ้าง?” รามถามถึงอย่างมีไมตรี
บ้านวรรณพาณิช รัศมีกรีดกรายลงมาในชุดเตรียมไปงานราตรี หรูระยับเหมือนอย่างเคย อรุณีมาช่วยจัดชุดให้
รัศมีนั่งร่วมโต๊ะกับวรรณทั้งชุดราตรีหรู วรรณเหลือบๆมอง “ทำไมไม่ไปทานในงานซะเลยล่ะ มานั่งให้แสงเพชรแยงตาฉันอยู่ได้”
“อุตส่าห์มานั่งทานข้าวเป็นเพื่อนกลัวจะเหงา แสงเพชรแค่ไม่กี่กระรัตแค่นี้ไม่ระคายสายตา คนระดับท่านประธานวรรณล่ะมั๊งคะ”
วรรณแค่นหัวเราะที่มุมปาก หึ! มันย้อน!!! “นี่ ได้ยินว่ามีนักธุรกิจไต้หวันมาชวนไปออกเดท”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ คนนี้รัศจะดูนานๆ คราวก่อนยังเข็ดไม่หาย”
“ให้มันจริงเถอะ!!”
รัศมีอมยิ้มร้ายๆ “แต่ถ้าคุณพ่อบ่นมาก อาจจะเปลี่ยนใจ” วรรณมองแบบ อย่าหาเรื่องเชียวนะแก “ไม่ต้องห่วงหนูหรอกค่ะ ห่วงสุขภาพตัวเองเถอะ ดูในจานซะก่อน มันย่องขนาดนั้นทานได้ยังไงคะ คอเลสเตอรอลสูงปรี้ดดด..”
วรรณชะงักเบาๆ โดนเข้าบ้าง รัศมีว่าพลางก็เขี่ยๆมันออกจากจานอาหารวรรณ ตักแต่ส่วนที่ไม่มันไปให้ เห็นวรรณทำหน้าไม่พอใจ แต่รัศมีไม่สน รัศมีหันไปทางอรุณี “ณี เธอนี่ก็จริงๆ ตามใจคุณพ่อไม่เข้าเรื่อง” อรุณีหน้าแหยๆ
วรรณส่ายหน้า “เฮ้อ ฉันทานของฉันคนเดียว ก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ” วรรณชะงัก หน้าไม่เอนจอย แต่ก็ยอมกินตามที่ลูกตักให้ รัศมีบ่นพ่อพลางก็ตักนู่นตักนี่ให้ไป
สองคนพ่อลูกร่วมโต๊ะ กินกันไปก็เถียงกันไป แต่ดูไปแล้วก็อบอุ่นดีไปอีกแบบ เห็นอรุณีที่คอยบริการอยู่ อมยิ้มโล่งใจ...