บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 17
ภายในบ้านของพสุวัฒน์ อัณณาเข็นรถเข็นที่ปราณนั่งอยู่เข้ามาในบ้าน หยุดที่โถงกลาง เพื่อให้ปราณมองบริเวณบ้านให้ชัดเจน ภัทริน ปราณนต์ พสุวัฒน์ตามหลังเข้ามา
“นี่..บ้านผมเหรอ” ปราณเอ่ยถามขึ้น
“ค่ะ พอจะจำอะไรได้บ้างมั้ยคะ เดี๋ยวอัณพาคุณขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องนะคะ” ปราณนิ่งไป อัณณาจะเข็นรถพาไปที่ห้องแต่ปราณขืนล้อรถไว้ อัณณาแปลกใจ
“ผมอยากให้ภรรยาผมมาดูแล” อัณณาชะงัก ภัทรินกับปราณนต์ที่ตามเข้ามาด้วยแปลกใจ ปราณเอ่ยกับอัณณา “คุณไปทำงานกับเจ้านายคุณเถอะ”
หญิงสาวรู้ว่าปราณพยายามจะใกล้ชิดกับภัทรินเพื่อให้ตนเองได้อยู่กับปราณนต์ “ปราณ..”
“ไปสิ” ปราณหันไปบอกภัทริน “มาพาผมขึ้นข้างบนที”
หญิงสาวงงๆ ปนดีใจ รีบไปดูแล เข็นรถปราณไปที่บันได แล้วประคองพาปราณขึ้นชั้นบน ปราณนต์มองตามอย่างห่วงๆ
ภัทรินประคองปราณขึ้นมาชั้นบน ปราณทำท่าจะเดินไปที่ห้องนอนใหญ่ตามสัญชาตญาณ แต่ภัทรินขืนไว้ “นั่นห้องคุณปราณค่ะ..ห้องนอนหมอห้องนี้”
“ไม่ใช่”
“จำได้แล้วเหรอคะ”
“เปล่า ผมรู้สึกว่า ต้องไปทางนี้”
“แหม อยู่ที่นี่ก็ไม่ค่อยได้อยู่ ยังจะเถียงอีก..ห้องนี้ค่ะ” ภัทรินขำๆ ประคองปราณไปห้องนอนตัวเอง
ภัทรินพาปราณเข้ามาในห้องนอนแล้วประคองไปนั่งที่เตียง
ปราณมองสำรวจไปรอบๆ ห้อง
“ห้องนอนของหมอไงคะ จำได้บ้างมั้ย”
“ไม่ใช่ห้องของผม”
“อืม ไม่แปลก เพราะหมอไม่ค่อยได้อยู่ที่นี่ แต่ถ้าหมอกลับไปบ้านที่ดอยผาหมอก หมอต้องจำได้แน่”
“ดอยผาหมอก?” ปราณยังคงงุนงง จำอะไรไม่ได้ “คุณจะอยู่ดูแลผม ไม่หนีไปไหนแล้วใช่มั้ย”