บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 4
“ขอโทษทีนะครับ เมื่อคืนเคลียร์งานดึกไปหน่อย..เอ้อ พี่ปราณ ผมทำเรื่องเบิกเครื่องมือกับยาส่งไปที่ดอยผาหมอกเพิ่มอีกนะ พี่คงไม่ว่าอะไร ขอบคุณครับ”
“แกเปิดโอกาสให้ใครได้ว่ามั้ยล่ะ” พสุวัฒน์เอ่ยขัดขึ้น
“เอ้าๆๆ อย่าดุสิครับ เดี๋ยวกระทบกระเทือนสมองนะครับ..หรือจะใช้ไม้นี้ให้ผมอยู่กับพ่อต่อ”
“ชั้นไม่รั้งแกไว้หรอก แกมันลูกแม่ แกก็ต้องกลับไปเป็นหมอบนดอยเหมือนแม่แกนั่นแหละ..แค่แกอยู่ดูแลชั้น ช่วยสะสางปัญหาเก่าๆในจีแอลเอสจนเสร็จสิ้น ชั้นก็ขอบใจแล้ว”
“ทานเถอะครับ เดี๋ยวณนต์จะตกเครื่อง” ปราณตัดบท
“ถูกต้องงง” ปราณนต์ตักอาหารให้พ่ออ่ะ “ของโปรดของผม แต่ยกให้พ่อ”
พสุวัฒน์มองปราณนต์ “แล้วจะได้กลับมากินข้าวด้วยกันอีกเมื่อไหร่”
ปราณนต์ชะงัก “อ้าว ไหนว่าเราเข้าใจกันแล้วไง อย่าดราม่าสิครับพ่อ. “
“ชั้นไม่ได้ดราม่า ชั้นถามเฉยๆ”
“แน่ะๆๆ น้ำตามาแล้วนั่นๆๆ..พ่อครับ ถ้าคิดถึงผมก็บินไปพักผ่อนที่โน่นก็ได้ บ้านผมกว้างพอให้พ่อไปอยู่ด้วยเสมอ” ปราณนต์เอ่ยแซว
“ไปตามเมียแกกลับมาอยู่ด้วยให้ได้ก่อนเถอะ” พสุวัฒน์หลุดปากออกมา ปราณนต์สะดุดกึกไปเล็กน้อย
ปราณรีบแก้สถานการณ์ “เอ้า อย่าดราม่า กินๆๆๆ”
แต่แล้วปราณนต์ก็กลับมายิ้มแย้มอีกครั้ง “พ่ออ่ะ จะมาพูดให้คนเจ็บปวดใจทำไม..นี่ถ้าแม่มาเห็นพวกเราทานข้าวพร้อมหน้ากันอย่างนี้ คงจะดีใจมากนะครับพ่อ”
“ไอ้นี่ จะพูดให้ชั้นดราม่าเหมือนกับแกเหรอ..ชั้นไม่ดราม่าหรอกเว้ย” พสุวัฒน์หมั่นไส้ลูกชายคนเล็ก
“แม่คงรอวันนี้มานานนะครับ” ปราณนต์เอ่ยขึ้นอีก ปราณนต์กับพ่อยังแซวกันต่อไป บรรยากาศความสุขของครอบครัวสามคนพ่อลูกกลับมาอีกครั้ง
เวลาต่อมา ที่หน้าบ้านพสุวัฒน์ อัณณานั่งอยู่ที่รถของบริษัท เตรียมจะไปส่งปราณนต์ที่สนามบิน
ปราณนต์กับปราณเดินออกมาหน้าบ้าน
“อัณ ผมขอร้องอัณเรื่องนึง ไม่งั้นผมคงไม่สบายใจ..คือ ผมเป็นห่วงจีแอลเอส กลัวพี่ปราณจะดูแลไม่ไหว ผมฝากอัณดูแลพี่ปราณด้วยนะ”
“อัณก็ช่วยปราณตลอด ไม่เคยทิ้งปราณอยู่แล้ว”
“ผมหมายถึงฝากดูแลหัวใจพี่ปราณด้วย” ปราณนต์ยิ้ม อัณณาอึ้ง
ปราณตะลึงที่ปราณนต์พูดอย่างนี้ออกมา “ณนต์ ชั้นกับอัณเป็นเพื่อนกัน”