รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 8 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 8 หน้า 4
26 กุมภาพันธ์ 2558 ( 00:00 )
11.8M
1
ลมซ่อนรัก ตอนที่ 8
20 หน้า

“แล้วถ้ามันเกิดผิดพลาดขึ้นมาล่ะครับ” 

“ถ้ามีอะไรผิดพลาด คุณสินธรก็ต้องเป็นเกราะกันกระสุนแทนเธอ..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอจะต้องปลอดภัย เราสองคนเท่านั้นที่จะช่วยกันดูแลอาณาจักรจีแอลเอสต่อไป” ชมนาดเอ่ยเหมือนกับที่พูดกับสินธร

ธนาฒน์ยิ้มปลื้มในตัวชมนาด โผกอด และจูบ ขณะที่ชมนาดแววตาลุกวาว ร้ายกาจ ทุกอย่างเป็นแผนที่เธอจะหลอกใช้เพื่อผลักดันตัวเองขึ้นไป

 

อีกมุมหนึ่งภายในโรงพยาบาล พสุวัฒน์เดินแยกออกมา โดยมีอัณณาตามมาติดๆ

“อัณณา..หนูรู้ใช่มั้ยว่า..นอกจากลูกชายชั้นแล้ว ทั้งบริษัทก็มีแค่หนูคนเดียวที่ชั้นไว้ใจ” 

“ค่ะ ถ้าท่านมีเรื่องอะไรอยากให้อัณช่วย บอกได้เลยนะคะ อัณจะทำทุกอย่าง” 

“ความจริง ชั้นก็คิดเรื่องนี้มาสักระยะแล้ว แต่ชั้นไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเจ้าปราณ..แต่ตอนนี้..มันจำเป็นจริงๆ” 

“อย่าคิดว่าเป็นการก้าวก่ายเลยค่ะ เพราะทุกอย่างที่คุณท่านทำก็เพื่อปราณทำเพื่อจีแอลเอสทั้งนั้น” 

“ชั้นก็อยากให้เธอทำเพื่อปราณและเพื่อจีแอลเอสเหมือนกัน” 

“คุณท่านมีพระคุณกับอัณและแม่มาก อะไรที่อัณจะทำเพื่อท่านได้ อัณยินดีทำทุกอย่างเลยค่ะ” 

“แต่งงานกับปราณได้มั้ย” พสุวัฒน์เอ่ยออกมาทำเอาหญิงสาวตกใจ

“คะ?”

“สินธรกำลังดันนายธนาฒน์ให้ขึ้นมาเทียบเท่าปราณ..กรรมการบริษัทหลายคนก็เป็นแบ็ตให้กับสินธร..ส่วนปราณ..มีแค่ชั้น..ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอุ้มชูปกป้องเขาไปได้อีกนานแค่ไหน..ชั้นเลยอยากให้ปราณได้แต่งงาน มันจะทำให้ปราณเป็นที่ยอมรับมากขึ้น ภาพของปราณจะสมบูรณ์ขึ้น หนูจะไมใช่แค่ผู้ช่วย แต่จะกลายเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนหลักของจีแอลเอส เสียงของหนูและปราณก็จะมีน้ำหนักมากขึ้น มากกว่าสินธรและนายธนาฒน์..หนูจะช่วยชั้นได้มั้ย?” พสุวัฒน์จริงจัง อัณณาอึ้ง ช็อก พูดอะไรไม่ออก รู้สึกสับสน

 

ที่ดอยผาหมอก เวลาเย็น ที่บ้านของภารตี ภัทรินนั่งเขวี้ยงบอลให้โคโค่ไปคาบกลับมา สีหน้าภัทรินหงอย เซ็ง รับบอลจากโคโค่และเขวี้ยงทิ้งไปซ้ำๆ อย่างอัตโนมัติ 

สักพัก ภารตีเข้ามา “ยังไม่เลิกคิดถึงหมออีกเหรอ” 

“ภัทไม่ได้คิดถึงเขาซะหน่อย ภัทรโกรธต่างหาก” 

“เอาน่า แม่รู้ว่าการที่เจ้าบ่าวหายไปกลางงานแต่ง ไม่อยู่ส่งตัวเข้าห้องคืนแรก มันก็น่าโมโหอยู่หรอก คืนแรกทั้งที” ภารตีเอ่ยแซวๆ

ภัทรินตกใจ หน้าแดง “แม่..ภัทรไม่ได้โกรธเพราะเรื่องนั้น”  


20 หน้า