บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 9 หน้า 2
หยดเข้าไปกอดรินจากด้านหลังอย่างน่ากลัวแล้วสวดคาถาเข้าสิง “จิตมึงกูจักกดไว้”
รินตาปรือ ต้องมนต์สะกด “กายมึงกูจักยึดไว้”
หยดร่างอยู่ในระนาบเดียวกับริน กำลังจะเข้าร่างรินแล้ว “กายมึงเป็นของกู ปราณมึงเป็นของกู”
หยดกอดรินอยู่ลางเลือน ร่างรินลางเลือนร่างหยดชัด สลับกันเหมือนไฟกระพริบ
“จิตกูคือนาย กายมึงคือบ่าว อีริน มึงคือกู อีหยด ณบัดนี้” รินหลับตา แล้วลืมตา สีหน้าตกใจ ดีใจ วิญญาณหยดสิงร่างรินสำเร็จ
ภายในตึกวนาเทพ ตรงหน้าเซ็ท รินเดินท่าแปลกไป บุคลิกเป็นหยด รินมองไปในกองแล้วชะงัก กิฟท์เดินเริ่ดๆเข้ากอง มองรินยิ้มๆมารยาทแบบเหยียดนิดๆ “คุณกำ…กิฟท์”
“คุณแม่ยกผู้จัด แหม หาอยู่พอดี เลยค่ะ”
รินมองสบตากิฟท์ สายตาอาฆาตแค้นยิ้มร้าย กิฟท์มองตอบนิ่งๆเหยียดเบาๆ รินเสียงยิ้มๆ กวนๆ “เจ้าขา”
ร่างรินที่มีวิญญาณหยดสิง พยายามปั้นบุคลิกเนียนเป็นคนปัจจุบัน กิฟท์งง “เจ้าขา....เป็นอะไรมากไหมคะ”
“เปล่านี่คะ คุณกิฟท์ว่าไงคะ”
“คือกิฟท์สั่งเคเตอริ่งให้ไปซื้อของป่านนี้ยังไม่มาซักที ช่วยตามให้ด้วยสิคะ”
ร่างรินที่มีวิญญาณหยดสิงปั้นบุคลิกเนียนเป็นคนปัจจุบัน ฟังกิฟท์พูดนิ่งๆรับอารมณ์การด่าตำหนิที่กิฟท์ส่งมา
“ทำงานกันยังไงไม่ทราบ ความเป็นมืออาชีพนี่มีกันบ้างมั้ยคะกิฟท์อยากจะถาม ไอ้เราก็รอไปสิ”
“เดี๋ยวอิชั้นจัดการให้นะคะ”
“จะจัดยังไงคะ”
“ถวายผาง (แปลว่าตี) สิเพคะ”
ร่างรินที่มีวิญญาณหยดสิงปราดเข้าไปหากิฟท์ทันที กิฟท์มองงงๆ รินเงื้อมือสูงตบหน้ากิฟท์อย่างแรง
“ว้าย” ทีมงานหันมองตกใจ เห็นกิฟท์ถูกรินตบหน้าหันอย่างแรง
กิฟท์กรี๊ด ช่างแต่งหน้า คอสตูม ทีมงานวิ่งมุงดู เดือนมองงงๆ เหยียดๆ ยิ้มอี๋ๆ ยกโทรศัพท์ถ่ายริน
“ตายแล้วน้องริน ตบน้องกิฟท์ได้ยังไงคะ”
“มีอะไรพูดกันดีๆสิคะ”
รินลืมตัว พูดโบราณ “กูอดใจมานานนักหนาแล้ว กูรู้ว่าพวกมึงก็อยากตบมัน หรือไม่จริง”
คอสตูมเผลอ “จริงค่ะ”
ช่างแต่งหน้าดึงแขนคอสตูม “เอ๊ย ไม่จริงค่ะ” ช่างแต่งหน้า คอสตูม ตกใจ