บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 16 หน้า 3
“แม่เดือนกลับไปแล้วเหรอคะ”
เดือนไม่ตอบ รินยิ้มเจื่อนๆ จะเดินออก “เดี๋ยว! ไม่คิดจะรู้สึกผิดอะไรบ้างเลยใช่ไหม”
รินหยุด “รู้สึกผิด...เรื่องอะไรคะ” หยดมองเดือนแล้วเดินมายืนข้างๆ อย่างใคร่รู้
“นี่คงไปใช้มารยา หลอกล่อขอพระพี่ณุมาสินะ แม่ฉันต้องลำบากขับรถเอามาเพื่อให้เธอ รู้ตัวบ้างไหม”
รินอึ้ง “เรื่องนั้นรินไม่รู้จริงๆ นะคะ พี่ณุเค้าแค่อยากให้รินใส่พระนี้ไว้ ก็เลยเอามาให้ริน”
“ทุเรศ หน้าด้าน พูดมาได้ อยากได้อะไรก็พูดหน้าด้านๆ ของๆ คนอื่นก็ไม่ต้องสนแบบนั้นเหรอ”
“ไม่ใช่นะเดือน คือ....คือ รินบอกไม่ได้จริงๆ มันเป็นเหตุผลของพี่ณุ ที่ต้องให้รินใส่ก็เพราะ...”
รินพูดไม่ได้ มองไปรอบๆ ประจันหน้าหยดแต่ไม่รู้ตัว “เพราะกูสินะ...” หยดหน้าแค้น
“เพราะอะไรก็พูดมาสิ”
รินยังยืนนิ่ง ไม่รู้จะอธิบายยังไง หยดไปกระซิบข้างหูเดือน
“เอ็งไม่ต้องสนใจดอก แต่จงไปถอดพระออกมาเดี๋ยวนี้ ของของเอ็ง มันจักเอาไปได้เยี่ยงไร เอ็งจงเอาคืนเดี๋ยวนี้”
เดือนเหมือนถูกสะกดจิต เดินไปหาริน แล้วเงื้อมือกระชากสร้อยที่คอริน
“โอ๊ย” รินตกใจที่ถูกกระชาก เห็นเดือนกำลังยื้อแย่งสร้อยที่คอเธอ “เดือน เดือน รินเจ็บ เดือนจะทำอะไร”
“ฉันก็จะเอาสร้อยของฉันคืนสิ”
หยดมองอย่างสะใจ รินเจ็บเพราะสร้อยเริ่มบาดคอ เดือนยังคงพยายามกระชากสร้อยลากรินออกมาหน้าห้องน้ำ เดือนยังคงลากแขนรินไว้ หยดยิ้มนิ่ง
“คงจะดีถ้าคุณพระไม่ได้รักเอ็ง ข้าจะได้ไม่ต้องยืมร่างแม่นั่นให้วุ่นวาย”
ช่างแต่งหน้าเดินผิวปากอารมณ์ดีออกมาจากห้องน้ำชาย เห็นเดือนลากแขนรินอยู่ “น้องริน”
รินชะงัก หยด เดือนหันมอง “สาระแน”
เดือนรีบปล่อยมือริน ช่างแต่งหน้าเข้าไปประคองริน “ได้....ถ้าเธอไม่บอก ฉันจะไปถามพี่ณุเอง”
เดือนกระแทกประตูห้องน้ำ เดินออกไป หยดหายไป “น้องริน นี่มีเรื่องอะไรกันคะ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“ไม่มี ละทำไมน้องเดือนทำท่าเหมือนจะตบน้องรินแบบนั้นล่ะค่ะ” รินไม่ตอบค่อยๆ ลุกขึ้น หน้าตาเหนื่อยใจ
กองถ่าย วิษณุคุยกับบอล ทีมงานอยู่
“วันนี้เดี๋ยวเราถ่ายฉากที่พระวนาเทพว่าราชการริมน้ำนะ งั้นก็พอจบคิวกลางวัน ก็ย้ายกองเลย ขอตากล้องอยู่กับพี่คน ไว้เก็บ Stock แสงเย็นพอ บอลก็เอาของกลับออฟฟิศเลย”