บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 10
วันใหม่ บ้านปาล ปาลนั่งพิมพ์อีเมล์หาคุณน้อย
“เรื่องที่ฉันอยากขอร้องพ่อปาลกับแม่ริน....ก็คือ”
หน้าจอเห็นอีเมล์ มีการแนบไฟล์รูป ป้ายตำนานที่แตกละเอียด สมุดบันทึกลิขิตนายช่าง รินยืนลุ้นอยู่ข้างๆ ปาล หน้าเครียดๆ
กรมศิลปากร เห็นจดหมายคำขอจากคุณน้อย ปาลกับรินนั่งคุยกับเจ้าหน้าที่กรมศิลป์
“ช่วยเปลี่ยนตำนานให้ฉันที”
เห็นสมุดบันทึก “ลิขิตนายช่าง” ปาลยื่นให้เจ้าหน้าที่กรมศิลป์ พร้อมรูปถ่ายอดีตที่มีหน้าหยด หยาด ที่ปาลวงเป็นหลักฐานการมีตัวตนของหยด หน้าเจ้าหน้าที่กรมศิลป์เคร่งเครียด ใช้แว่นขยายส่องรูป
ภายในโรงหล่อหินอ่อน ปาลกับรินจอดรถ สองคนเดินลงมา รินกับปาลคุยกับช่างหล่อ พร้อมเอกสารอนุมัติจากเจ้าหน้าที่กรมศิลป์ และคำขอจากคุณน้อย ช่างหล่อนรับเอกสารและข้อความใหม่ที่ปาลจะให้สลักมาดู
เช้าตรู่วันใหม่ ภายในวัดบางบาป เห็นช่อฟ้า ใบระกา สาดแสงแดด เทียนตรงหน้าดับไปหลายเล่มแล้ว พระวิษณุยังนั่งสมาธิ แต่หน้าตาสงบนิ่ง เสียงระฆังดัง.....พระวิษณุลืมตาขึ้น ใบหน้าอิ่มเอิบ....
“พ่อปาลเคยบอกฉันว่า ความรักที่ทำให้คนที่เรารักต้องทุกข์”
ภายในโรงหล่อหินอ่อน ป้ายตำนานหล่อเสร็จแล้ว
“ความรักที่เอาแต่ทำร้าย คิดถึงแต่ตัวเองไม่ควรเรียกว่าความรัก....บัดนี้ ฉันเข้าใจแล้ว”
ช่างกำลังสลัก คำว่า “นางหยดทาสใจบาป เป็นผู้ที่วางแผนวางยาพิษกำไลและลูก”
ต้นไม้ในตำนาน หยดนิ่งสงบอยู่ใต้ต้นไม้...แสงสีขาวปรากฏ พร้อมยิ้มสว่างของหยาด “พี่หยดจ๋า...”
หยดเงยหน้ามองเห็นน้อง “อีหยาด....อีหยาด ข้าคิดถึงเอ็ง...” หยาดเข้ามาโผกอดหยดไว้
สองพี่น้องกอดกันแน่น..... แสงสีขาวปรากฏอีกครั้ง เป็นร่างของแม่เยื้อน... “หยด...”
“แม่...”
หยดคลานเข้าไปหาแม่เยื้อนและกอดไว้ “แม่ มารับเอ็ง”
หยดตะลึง “มารับฉัน...” หยาดกับแม่เยื้อนพยักหน้า ร่างของหยดค่อยๆ มีสีขาวสว่างขึ้น หยดมองร่างๆตัวเองอย่างประหลาดใจ จากภาพผีหยด กลายเป็นหยดตอนสาว ก่อนจะกลายเป็นเด็กน้อยที่ขดในอ้อมกอดแม่เยื้อน