บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 25
บรรยากาศในงานคึกคักกว่าหัวค่ำ แขกในงานแต่งแฟนซีกันนานาชนิด สวมหน้ากากหลากหลายแบบเดินกันขวักไขว่ ในฟลอร์ยังไม่มีคนเต้น มุมหนึ่งคุณชายรองกับคุณชายเล็กที่ถอดหน้ากากแล้วเดินไปหาศุภรที่ยืนคุยกับศศิรัชนีไม่ยอมห่างจากกัน
คุณชายรองโวยเพื่อน “ไง ศุภร ใครบอกให้นายแต่งชุดทหารเสือมาประชันกับพวกฉันสามคนพี่น้อง”“
“ช่วยไม่ได้ ชุดนี้ไม่มีลิขสิทธิ์โว้ย อีกอย่างทหารเสือจริงๆ ต้องมีสี่ต่างหาก”
“คุณศุภรเป็นดาตาญังค่ะ”
คุณชายเล็กแซว “พระเอกอีกแล้วนะเฮีย หญิงกลางไม่เข้าไปดูแลหญิงก้อยหน่อยเหรอครับ ตกน้ำตกท่า”
“ไม่ล่ะค่ะ เตือนแล้วว่าอย่าทำขายหน้าก็ทำจนได้ หญิงไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว”
ศุภรรีบพูด “เดี๋ยวจะได้เวลาเต้นรำแล้วล่ะครับ ผมขอจองคุณกลางไว้ตลอดงานเลย”
คุณชายเล็กค้าน “อ๊ะ เฮีย....ไม่ได้นะ ผมก็จองหญิงกลางไว้เหมือนกัน”
“งั้นนายต้องประดาบกับฉันหน่อยล่ะ ไอ้เจ้าเล็ก” ศุภรชักดาบปลอมออกมา คุณชายเล็กชักดาบออกมาบ้าง ทำท่าฟันแบบกำมะลอ
คุณชายรอง ศศิรัชนีหัวเราะ “พอก่อนค่ะ ฉันรับภาระคุณสองคนไม่ไหวแน่ๆ แบ่งๆ กันดีกว่านะคะ คนละครึ่งคืนก็แล้วกัน”
สามหนุ่มหันมามอง ศศิรัชนีพร้อมกัน “หญิงครับ กะจะเต้นทั้งคืนเลยเหรอครับ”
“ค่ะ ทำไมคะ” ศศิรัชนีตาแบ๊ว ยิ้มหวานซ่อนเปรี้ยว กระดกเหล้าลงคอพรวด
ห้องแต่งตัวหลังเวที คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนั่งหน้าบึ้งอยู่ที่หน้ากระจกเงาโต๊ะเครื่องแป้ง ผมชื้นหมาดแล้ว สวมเสื้อคลุมอาบน้ำ เห็นชุดราตรีขนนกแขวนอยู่ใกล้ ๆ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยกแก้วขึ้นดื่มรวด เริ่มเมา มีความเคลื่อนไหวด้านหลัง “ฉันบอกแล้วว่าฉันอยากอยู่คนเดียว”
“รวยเองค่ะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเลิกคิ้วลุกขึ้นหมุนตัวขวับมา เห็นจรวยยืนยิ้มอย่างมีแผน
คุณชายรองแยกออกมาที่โถงด้านนอก มองหาใครบางคน แล้วตะลึงนิ่งงันไป สาลินเดินออกมาที่โถงบันได ชุดที่ใส่เปิดไหล่และเนินอก รัดเอวคอด ตัวกระโปรงเป็นสุ่มกว้างเหมือนเจ้าหญิงในนิทาน ผ้าไหมทอประกายเลื่อมเหลือบงามระยิบระยับเป็นสีรุ้ง คุณชายรองนิ่งอึ้งไป มือเกาะหัวบันไดมองขึ้นไป หน้าเฉยดวงตาระยิบระยับ สาลินมองลงมา คุณชายรองยืนแหงนมองราวทหารเสือรอคุ้มกันเจ้าหญิงสูงศักดิ์