บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 6
เกมเสน่หา ตอน 6
บทประพันธ์ : กันยามาส บทโทรทัศน์ : นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ / ชลนภัส จันทรังษี
สามารถรับชม เกมเสน่หา ได้ทุกวัน จันทร์ - อังคาร ทาง ช่อง 3 (คลิกเพื่อรับชม)
ซุ้มงานกรีนดรีม เวลาของลัคนัยและเหมือนชนก เหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะจนเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น
“คุณนกครับ”
ลัคนัย เหมือนชนกหันมาพร้อมกัน เปิดให้เห็นวงศ์เวศน์ยิ้มให้เหมือนชนกอย่างสดใส ลัคนัยมองเหมือนชนก ที่ยิ้มให้วงศ์เวศน์สดใสไม่แพ้กัน ลัคนัยหน้าเจื่อนลง
“ฉันคิดว่าคุณจะเบี้ยวแล้วซะอีก”
วงศ์เวศน์ยิ้มกับเหมือนชนก “นานๆจะมีสาวๆขอเลี้ยงผมสักที ผมจะพลาดได้ยังไง”
วงศ์เวศน์มองหน้าลัคนัย หยั่งเชิงด้วยการพูดเชิงขออนุญาต “เราไปกันเลยมั้ยครับ”
“นกยังไปไม่ได้หรอกคะ” เหมือนชนกปลายตาไปทางลัคนัย “เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะหาว่านกอู้”
วงศ์เวศน์ยิ้ม “ทำงาน ..มันก็ต้องมีพักบ้างใช่ไหมครับ? ถ้าจะขอเบรกไปเดินยืดเส้นบ้าง คงไม่มีใครตำหนิคุณนกหรอกมั้งครับ?” ลัคนัยรู้ทันทีว่า ตัวเองถูกว่ากระทบ มองวงศ์เวศน์ที่ยิ้มให้อย่างแมนๆ
“ถ้าคุณนกจะไป…ผมคงขัดไม่ได้ ผมฝากคุณวงศ์เวศน์ดูแลคุณนกด้วยแล้วกันน่ะครับ”
“ดีที่ยังรู้จักเคารพสิทธิ์ของคนอื่นบ้าง” เหมือนชนกพูดเบาๆกับลัคนัย “แล้วอย่าให้ฉันเห็นน่ะ...ว่านายสะกดรอยตามฉันอีก!” เหมือนชนกทำปาก ชิ! ปลายตาใส่ลัคนัย วงศ์เวศน์ยิ้มให้ลัคนัย ก่อนจะพาเหมือนชนกออกไป
ลัคนัยเห็นเหมือนชนกหัวร่อต่อกระซิก ควงแขนกับวงศ์เวศน์ออกไป ลัคนัยมองตามเศร้า
ลัคนัยเดินกลับมาดูงานแถวหน้าซุ้มต่อ ลัคนัยได้ยินเสียงผู้จัดการของเพนนีตะโกนเรียกเพนนีจากด้านหลังไกลๆ “น้องเพนนี ! รอพี่ด้วย”
ลัคนัยได้ยินชื่อ “เพนนี” จึงรีบหันหน้าไปมองตามเสียงของผู้จัดการทันที ลัคนัยเห็นกลุ่มนักท่องเที่ยวเดินเบียดเสียดกันมากมาย แต่ยังไม่เห็นเพนนี ลัคนัยหันมองหาเพนนี ลัคนัยเห็นด้านหลังผู้หญิงที่คล้ายเพนนี!!
ลัคนัยรีบเดินตาม แต่เดินไม่สะดวกเพราะกลุ่มนักท่องเที่ยวเดินเบียดเสียด มีคนเดินมาบังผู้หญิงที่คล้ายเพนนีไว้ พอคนนั้นเดินพ้นออกไป ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว ลัคนัยพยายามมองหาแต่ไม่มีใครที่เหมือนเพนนีแถวนั้น
ลัคนัยยืนเคว้งคว้าง อยู่กลางผู้คนด้วยสีหน้าเครียดว่าเพนนีมาที่นี่จริงๆ หรือเข้าใจผิดเอง
บาร์หนึ่งในงานฟูลมูนบนชายหาด เห็นเครื่องดื่มในถังสีสันสดใสซึ่งวางขายอยู่ตามซุ้ม เห็นบรรยากาศนักท่องเที่ยวทั้งเต้น ทั้งดื่มกันอย่างสนุกสนาน เหมือนชนกเกี่ยวแขนวงศ์เวศน์เข้ามาที่ร้านเหล้าใดๆ เหมือนชนกคอยเหลียวมองหลัง วงศ์เวศน์กระซิบ