รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 18

บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 18
Entertainment Report_1
2 กรกฎาคม 2561 ( 07:00 )
16.1M
2
เกมเสน่หา ตอนที่ 18
16 หน้า

เกมเสน่หา ตอน 18

บทประพันธ์ : กันยามาส บทโทรทัศน์ : นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ / ชลนภัส จันทรังษี

สามารถรับชม เกมเสน่หา ได้ทุกวัน จันทร์ - อังคาร ทาง ช่อง 3 (คลิกเพื่อรับชม)

 

ลานจอดรถ ธวัชยืนหลบมุม เท้าแขนหันหน้าเข้าผนัง คิดถึงคำพูดที่พิมลแขเคยทำร้ายจิตใจเขา

“แต่แขให้คำตอบคุณไม่ได้ว่าคุณต้องรอนานแค่ไหน”

พิมลแขบอกกับลัคนัย “แต่แขรักคุณ แขพร้อมจะแก้ไขทุกเรื่องที่เคยทำไม่ดีกับคุณ”

ปัจจุบัน เห็นสีหน้าเจ็บปวดของธวัช เสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามาในลานจอดรถ พิมลแขวิ่งมาที่รถของเขาซึ่งจอดห่างออกไป พิมลแขมองเข้าไปในรถ แต่ไม่เจอธวัช ได้แต่ยืนเคว้งคว้าง มือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร ธวัชหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปิดเครื่อง ธวัชตัดสินใจหันหลังเดินออกจากลานจอดรถไปทันที

 

ผ่านเวลา คอนโดวิสาขา ประตูห้องเปิดมาเห็นธวัชที่ยืนรออยู่ข้างนอกวิสาขาในชุดนอน มองอดีตสามีอย่างงงๆ

 

วิสาขายืนต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้ธวัชที่นั่งรออยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัว ปากก็บ่นไปด้วย

“ประหลาดคน ก่อนหน้านี้ก็บอกว่าโนสนโนแคร์อดีตเค้า ไหงทีงี้มาซีเรียสกับแค่ข้าวของ คนเคยคบกันมันก็ต้องมีอะไรแบบนี้เก็บไว้บ้างแหละ”

“เข้าใจ แต่ ...ถ้าไม่ได้คิดอะไรแล้ว แล้วจะเก็บไว้ทำไม”

“ถามแบบนี้ แปลว่าคุณระแวง ไม่ได้เชื่อใจเค้าร้อยเปอร์เซ็นต์”

ธวัชนิ่งไม่ตอบ เพราะจริงอย่างที่วิสาขาว่ามา แต่ไม่อยากยอมรับ วิสาขามองอดีตสามีอย่างอ่อนใจ

“ไม่ได้จะซ้ำเติมนะ แต่เป็นฉันก็ไม่โอเคหรอก ก่อนแต่งงานคุณยืนยันว่าเชื่อใจเค้ายังไง หลังแต่งคุณก็ต้องทำให้ได้อย่างนั้นสิ เค้าตกลงแต่งก็เพราะคำพูดคุณนะ ลืมแล้วรึไง”

“งั้นคุณลองมองในมุมผมบ้าง ผมทุ่มเทให้เค้าตั้งเท่าไหร่ การที่เค้ายังเก็บของพวกนั้นเอาไว้ทั้งที่แต่งงานกันแล้ว แปลว่าไอ้ที่ผมทำไปทั้งหมด มันไม่มีความหมายอะไรเลยใช่มั้ย”

“ก็แล้วทำไมไม่ถามเค้าไปตรงๆ จะหนีมาทำไม” ธวัชเถียงไม่ออก วิสาขาพูดแทงใจดำเค้าอีกแล้ว

ธวัชไม่พอใจนิดๆ “ดูคุณเข้าข้างเค้าจังเลยนะ”

“ฉันเข้าข้างคุณสิแปลก แค่ที่มานั่งรับฟังนี่ก็แปลกพอแล้ว มีอย่างที่ไหนเอาเรื่องเมียใหม่มาปรึกษาเมียเก่า”

วิสาขาวางชามบะหมี่ลงตรงหน้าธวัช ความตรงของเธอนี่แหละที่ทำให้ธวัชแค่นหัวเราะ

“ทำไงได้ ชีวิตก่อนหน้านี้ทำแต่งาน สนิทสุดก็คงเมียเก่านี่แหละ” วิสาขากลอกตา “ฉันควรจะดีใจสินะ”


16 หน้า