บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 16 หน้า 2
“เจ้ไปละนะ...เดี๋ยวจะตบะแตกซะก่อน” เจ้เต่าทำเป็นเมินหน้าใส่แซนด์วิช แล้วเดินตามอรัญภัทรออกไป
เวฬุยากับเขมปัณฑา หัวเราะขำเจ้เต่า
วรรษชลขับรถมาจอดที่ออฟฟิศ แต่ไม่ลงจากรถ ยังคงนั่งอยู่ในรถด้วยท่าทางเคร่งเครียด คิดเรื่องที่อรัญภัทรไม่พอใจที่วรรษชลยอมรับกับนักข่าวว่าคบหากันอยู่ และข่าวเสียหายของอรัญภัทร วรรษชลกำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไงดีกับผู้หญิงคนนี้ จะตัดใจ แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้
เสียงเคาะกระจกรถ วรรษชลหันมอง เห็นปราชญ์กับแทนไทยืนอยู่
“นี่แกจะนั่งอยู่ในนั้นอีกนานไหมวะวรรษ” แทนไทถาม
วรรษชลเปิดประตูรถลงมา “มีอะไรรึเปล่าวะ...มาแต่เช้า”
“อ้าว...แกนัดพวกฉันมาคุยโปรเจ็กต์โครงการช่วยเหลือสังคมไม่ใช่เหรอ” ปราชญ์โวย
“นี่อย่าบอกนะว่าความรักมันบังสมองส่วนความจำแกไปหมดแล้ว.. อะไรของแกวะวรรษ ปกติแกจะต้องเป็นคนที่คอยเตือนสติเพื่อนๆ นี่หว่า แต่ทำไมแกถึงเป็นแบบนี้ไปได้วะเพื่อน” แทนไทพูดด้วยความห่วงเพื่อนแต่ติดตลกตามนิสัย
วรรษชลหันมองไปข้างหน้าอย่างครุ่นคิด
ที่คอนโดเจ้เต่า เขมปัณฑาคุยกับเวฬุยา
“มะม่วง...แล้วเรื่องเอี๊ยม พวกเราควรจะทำยังไงกันต่อ”
“ไม่รู้อ่ะ...นี่..แค่รู้ว่าเราพวกเราไปหาคุณวรรษ ก็อารมณ์ขึ้นไม่ยอมฟังอะไร ถ้าจะคุยให้ไปปรับความเข้าใจกับคุณวรรษท่าจะยาก”
“งั้นหมายความว่า เราควรเจรจาให้คุณวรรษเป็นคนต้องเข้าหา และปรับความเข้าใจกับเอี๊ยม”
“ใช่ท่าจะง่ายกว่า.... เขมโทร.หาไปบอกคุณวรรษสิ” เวฬุยาบอก
“ทำไมมะม่วงไม่โทรไปเองล่ะ ?”
“เขมโทร.นั่นแหละดีแล้ว..”
“ก็ได้”
วรรษชล ปราชญ์ และแทน นั่งกันอยู่ที่ออฟฟิศ กำลังปรึกษากันเรื่องอรัญภัทร
“ทำไมแกไม่ทำตามที่ใจแกต้องการวะ จะมัวมาคิดหาเหตุผลปิด หัวใจตัวเองอยู่แบบนี้ไปทำไม” ปราชญ์บอกวรรษชล
“ใช่..ดูอย่างฉันเป็นตัวอย่างเลย...จะขอโทษก็ขอโทษ...” แทนไทเสริมทันที
“แล้วสำเร็จไหมวะ” ปราชญ์ถาม