บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 15 หน้า 4
วรรษชลยิ้มเหนื่อยๆ “ไหว.. ขอบใจมากนะ ฉันดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับนายทั้งสองคนนะ” น้ำเสียงจริงจังปนขมขื่น
“พูดอะไรแบบนี้วะ...คิดมากอีกละ” แทนไทปลอบ
วรรษชลยิ้ม “ไม่ได้คิดมาก แต่ต้องตอกย้ำ เตือนตัวเองอยู่บ่อยๆ” วรรษชลหน้ามองปราชญ์กับแทนไท “ยังไงพื้นฐานครอบครัวเราก็ไม่เหมือนกัน”
ปราชญ์เดินมากอดไหล่วรรษชล “พื้นฐานครอบครัวจะเหมือนหรือต่างกันมันไม่สำคัญหรอก แต่ที่พวกเรามีเหมือนกันก็คือความจริงใจไม่ใช่เหรอวะ”
วรรษชลยิ้มมอ งสองหนุ่มตื้นตัน “ขอบใจพวกนายจริงๆ ว่ะเพื่อน”
“เออ...ถ้าแกโอเค ฉันสองคนก็ดีใจ” แทนไทโล่งอก
“แล้วนี่แกจะกลับเมื่อไหร่วะแทน...เที่ยวนี้มานานผิดปกตินะ”
แทนไทนิ่งคิดไปนิด “..ยังไม่รู้เลยว่ะ... ถ้าเคลียร์ธุระเสร็จก็คงกลับ ไม่รู้จะอยู่ที่นี่ไปทำไม??” แทนไทท่าทางหนักใจ ยิ้มเฝื่อนๆ
“ธุระอะไรวะ?” ปราชญ์ถาม แทนไทไม่ตอบ
วรรษชล กับปราชญ์นั่งมองหน้า แทนไทพูดอะไรแปลกๆ มีเสียงโทรศัพท์มือถือของวรรษชลที่ชาร์จอยู่ด้านนอกห้องดังขึ้น วรรษชลเดินออกไปรับสาย “ครับ..อยู่หน้าออฟฟิศเหรอครับ? งั้นรอซักครูนะครับ..” เขาวางสายแล้วมองหน้าเพื่อน วรรษชลตัดสินใจบอกข่าวดี แทนไทเป็นประกายดีใจออกนอกหน้า ส่วนปราชญ์ดีใจแต่เก็บอาการไว้
สามหนุ่มเดินออกไปหน้าออฟฟิศ ปราชญ์ แทนไทหน้าตาดีใจ เวฬุยากับเขมปัณฑากำลังเดินตรงเข้ามา ชะงักทันทีที่เห็นปราชญ์กับแทนไท ปราชญ์มองเขมปัณฑานิ่งๆ อย่างเป็นมิตร แต่แทนไทฉีกยิ้มออกนอกหน้า เวฬุยากับเขมปัณฑามองสองหนุ่มนิ่งเก็บอาการไว้ เบอร์รี่ยืนอยู่ แอบเห็นทั้ง 5 คน สีหน้าแววตาบอกความไม่พอใจ
อรัญภัทรอยู่ที่คอนโด อารมณ์หงุดหงิดคิดไม่ตก ได้แต่เอามือขยุ้มผมตัวเอง “โอ๊ย!จะทำยังไงเนี่ย??” เธอหน้านิ่วคิ้วขมวด แล้วค่อยๆ คลายลงเมื่อนึกถึงวรรษชล ก่อนตัดสินใจโทร.หาวรรษชลทันที
เสียงโทรศัพท์มือถือของวรรษชลดัง เบอร์รี่เดินหน้าหงิกหน้างอผ่านมา รีบเข้าไปดู เห็นเป็นเบอร์อรัญภัทร ก็ยิ้มร้าย กดตัดสายทิ้งทันที
อรัญภัทรโมโหมากที่ถูกตัดสายทิ้ง “กล้าตัดสายทิ้งเหรอ?” อรัญภัทร กดโทร.อีก
เบอร์รี่ ที่กำลังจะเดินออกไป ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังอีก ก็เดินถอยหลังกลับมา “ผู้ชายไม่รับสาย...คลั่งเป็นหมาบ้าเชียวนะคะพี่เอี๊ยม” เบอร์รี่กดตัดสายทิ้งอีก