บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 23
ทุกคนตกใจกับคำถามของทิวัตถ์ ศุภารมย์รวบช้อน อนันยชสีหน้าเปลี่ยนด้วยความกลัวว่าทรงพลกับวรรณิตจะรู้เรื่องเขากับศุภิสรา
อนันยชรีบหันไปบอกกับวรรณิต “ณิตขึ้นห้องไปก่อน” วรรณิตมีสีหน้างงๆอย่างไม่เข้าใจ จนอนันยชต้องบอกย้ำอีกครั้ง “บอกให้ไปก็ไปซิ”
“ค่ะคุณวัน” วรรณิตรับคำแล้วรีบลุกออกไปทันที
ศุภารมย์หันมาตำหนิทิวัตถ์ “วิน...ทำไมลูกถึงมาถามเรื่องอะไรอย่างนี้”
“ผมอยากรู้ความจริงครับ”
“แต่เราเคยคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก”
“ทำไมครับ...หรือว่าเพราะมีคนเห็นคุณพ่อกลับมาบ้านก่อนที่แม่จะตาย”
ศุภารมย์ตกใจแต่ยังเก็บอาการอยู่ “วิน..! ใครบอกอย่างนี้กับวิน”
“ไม่สำคัญหรอกครับ...มันสำคัญที่ทุกคนโกหกผม !”
ศุภารมย์ขึ้นเสียงตำหนิทิวัตถ์ “วิน!”
ทรงพลยกมือขึ้นปรามศุภารมย์ไว้ “ใช่! วันนั้นพ่อกับแม่ต่ายอยู่ที่บ้าน...แต่ที่พ่อไม่เล่าความจริงเพราะพ่อเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร...รังแต่จะทำให้เรื่องมันวุ่นวายขึ้นอีก”
อนันยชพูดเสริมทรงพลขึ้น “นั่นสิ...นายจะให้คุณน้ามาวุ่นวายอีกทำไม...ขยับเวลานิดๆหน่อยๆไม่เห็นจะเสียหายอะไร”
“ไม่เสียหาย..? ทำไม...หรือว่านายเองก็ขยับเวลาเหมือนกันหรือเปล่า”
อนันยชนิ่งอึ้งเพราะไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร ศุภารมย์ชะงักไปเพราะไม่อยากให้ทรงพลรู้ว่าอนันยชอยู่บนห้องกับศุภิสรา ทรงพลกับศุภารมย์หันมองทิวัตถ์เป็นตาเดียวอย่างแปลกใจ
อนันยชโพล่งขึ้นอย่างอึดอัดและไม่เข้าใจ “แกเป็นบ้าอะไรของแกวะไอ้วิน...จู่ๆมาหาเรื่องพวกเราแบบนี้”
“จริงอย่างที่พี่เขาพูดนะวิน...ที่พ่อกับแม่ทำไปก็เพื่อลูกนะ”
“แล้วทำไมต้องทำเพื่อผม” ศุภารมย์นิ่งไปเพราะรู้ว่าคำพูดของเธอทำให้ทิวัตถ์สงสัย “ทำไมครับ...ทุกคนกำลังปิดบังอะไรผมอยู่ใช่มั้ยครับ”
ทรงพลกับศุภารมย์นิ่ง แม้แต่อนันยชเองก็แปลกใจว่าทำไมทั้งสองคนเหมือนมีความลับอะไรบางอย่าง
“เพราะอย่างนี้ใช่มั้ยครับ...พ่อถึงให้อาหมอเปลี่ยนความทรงจำผม”
“พ่อแค่คิดว่า...ลูกยังไม่พร้อมที่จะรับความจริง”