บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 19 หน้า 22
“มันไม่สำคัญแล้วล่ะค่ะ...เพราะคลิปนั้นถูกทำลายไปแล้ว”
“คลิปอะไร”
“คลิปที่หมอศรัณย์เปลี่ยนความทรงจำของคุณไง”
“ไม่จริง...อาหมอแค่มารักษาอาการปวดหัวของผม...คุณเอาอะไรมาพูด”
“ฉันเห็นคลิปนั้นเองกับตา...ในคลิปบอกว่าพ่อคุณกับหมอศรัณย์บอกว่าการเปลี่ยนความทรงจำของคุณทำให้คุณเห็นและจำได้ว่าพ่อของฉันเป็นฆาตกร...” ทิวัตถ์ได้ยินสิ่งที่ลิลินพูดก็ถึงกับอึ้งไป “พ่อคุณกับหมอศรัณย์กำลังปกปิดฆาตกรตัวจริงเอาไว้...แล้วใส่ร้ายว่าพ่อฉันเป็นฆาตกร”
ทิวัตถ์ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง “ไม่จริง...พ่อผมไม่ทำอย่างนั้น...คุณโกหก” ทิวัตถ์เดินไปไม่อยากจะรับฟังอะไรอีก
ลิลินเดินตามทิวัตถ์มาที่สวน ก่อนจะมาขวางหน้าทิวัตถ์เอาไว้
“คุณต้องการอะไรอีก”
“ฉันไม่มีอะไรมาพิสูจน์ว่าฉันพูดความจริง แต่ถ้าคุณยอมเปิดใจรับฟังมันซักนิด...แล้วเริ่มค้นหาความจริง...คุณจะรู้ว่าฉันไม่ได้โกหก”
“แล้วทำไมผมต้องเชื่อคุณ”
“คุณไม่ต้องเชื่อฉันก็ได้...เพราะฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่สูญเสียทุกอย่างไป”
ทิวัตถ์มองเห็นแววตาของลิลินที่สั่นระริก ทิวัตถ์อึ้งไปเพราะไม่เคยเห็นความอ่อนแอของลิลินอย่างนี้มาก่อน
ที่บ้านทิวัตถ์ นพกรถือกองเสื้อผ้าเปื้อนเลือดเข้ามาโยนกองไว้กับพื้น ก่อนจะหยิบขวดน้ำมันออกมาราด เขาหยิบไฟแช็คขึ้นมาจุด แล้วมองที่เปลวไฟอย่างสะใจ ก่อนจะโยนไฟลงที่เสื้อผ้า
สลวยก็เข้ามามอง แล้วเข้ามาแกล้งจ๊ะเอ๋นพกร นพกรตกใจ ด้วยสัญชาติญาณป้องกันตัวจึงหันไปจะต่อย สลวยตกใจ “พี่นพ...นี่สลวยเอง...สลวย” นพกรเห็นว่าเป็นสลวยจึงลดมือลง “แล้ว...นั่นพี่นพเผาอะไรเหรอจ๊ะ”
“เสื้อผ้า...มันเก่ามากแล้วเก็บไว้ก็ไม่ได้ใส่”
“ทีหน้าทีหลังก็เอาไปบริจาคให้คนอื่นสิ...หรือไม่ก็” สลวยเขินม้วน “ให้สลวยก็ได้นะพี่...”
สลวยมองไปเห็นเสื้อผ้าที่อยู่ข้างๆกองไฟแล้วเห็นคราบบางอย่างคล้ายเลือด จึงเข้าไปดูใกล้ๆ “เอ๊ะ...แล้วเสื้อตัวนั้นไปเลอะอะไรมาจ๊ะ...คราบแดงๆเหมือน เลือด ! ใช่ต้องเป็นคราบเลือดแน่ๆ...พี่นพไปโดนอะไรมาจ๊ะ”
สลวยกำลังจะเข้าไปหยิบ นพกรรีบเข้าไปเตะเสื้อใส่กองไฟ นพกรรำคาญสลวย ก่อนจะหันไปตะคอกใส่สลวยด้วยความโมโห “ไปให้พ้น...รำคาญเว้ย!!”
สลวยโดนนพกรด่าไม่ทันตั้งตัวก็สะอึก แล้วร้องไห้วิ่งเข้าบ้านไป “พี่นพ...ฮือ..."
นพกรมองเปลวไฟท่าทางโรคจิต