บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 17
When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 17
บทประพันธ์ รัศมีจันทร์ / บทโทรทัศน์ ปัณชญา
บ้านดาลัดดาว ดาลัดดาวแต่งตัวเป็นสาว 16 เดินหน้าซึมๆ เข้ามาในบ้าน พิมนั่งซึมๆอยู่ที่โซฟาเงยหน้าขึ้นมาเห็นดาลัดดาวก็อดขำไม่ได้ พิมพูดไปขำไป “กระชากวัยแรงไปมั้ยลูก”
ดาลัดดาวเข้ามานั่ง ทำหน้าง้ำ “แม่อ่ะ”
พิมยิ้มๆ “แม่ล้อเล่น”
“แล้วนี่เดือนไปไหนคะ”
พิมหนักใจ “อยู่บนห้อง ร้องไห้เรื่องโจทั้งวัน แม่เพิ่งจะปลอบจนหลับไปเมื่อกี๊นี้เอง” แม่ทำหน้าเศร้า “แม่มองโจผิดไปจริงๆ ตอนแรกก็คิดว่าจะเป็นคนดี ถึงได้สนับสนุนให้ลูกแต่งงานด้วย”
ดาลัดดาวจับมือปลอบใจแม่ “ดาผิดเองค่ะแม่ ที่ไม่ยอมแต่งงานกับพี่โจตั้งแต่แรก เดือนถึงต้องมารับเคราะห์แทนดาแบบนี้”
“อย่าโทษตัวเองเลยลูก ที่ดาคลาดกับโจ ก็คงเป็นเพราะดากับโจไม่ใช่เนื้อคู่กัน”
“ถ้าเดือนเป็นเนื้อคู่พี่โจ แล้วทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะคะ”
“เนื้อคู่มันก็มีทั้งคู่บุญ คู่กรรม คู่บุญอยู่ด้วยกันแล้วก็จะพากันเจริญรุ่งเรือง ร่มเย็นเป็นสุข ส่วนคู่กรรมก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ”
ดาลัดดาวทำหน้าเศร้าๆ
กลางคืน บ้านดาลัดดาว ในห้องนอนดาลัดดาว เห็นดาลัดดาวนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง อยู่ๆ ก็ผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วหยิบการ์ดแต่งงานของฤทัยกับมดออกมาดู ดาลัดดาวมองการ์ดในมือแล้วฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ประมาณว่าจะไม่ยอมให้ฤทัยแต่งงานกับมดเด็ดขาด
พระอาทิตย์ขึ้นแล้วตก...ขึ้นแล้วตกหลายๆ รอบ ในงานแต่งงานเล็กๆ ในสวน เป็นงานแต่งงานแบบคริสต์ สถานที่ตกแต่งแบบอบอุ่น น่ารักๆ มดกับฤทัยยืนจับมือกันอยู่ต่อหน้าบาทหลวงที่กำลังทำพิธี อนึ่งนั่งมองฤทัยกับมดแล้วยิ้มปลาบปลื้ม แขกคนอื่นๆ ก็มีสีหน้าชื่นชมยินดี
“ฤทัย...คุณจะรับมดเป็นภรรยาของคุณหรือไม่ คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี คุณจะรักเธอและให้เกียรติเธอชั่วชีวิตหรือไม่”
ฤทัยมองสบตามดแบบรักมาก ฤทัยกำลังจะตอบรับ ทันใดนั้นดาลัดดาวก็วิ่งเข้ามากลางงาน
ดาลัดดาวตะโกนเสียงดัง “อย่ารับนะพี่ฤทัย!!!”