บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 9 หน้า 4
“ตามหลัก เท่ากับเขาไม่ได้แข่งขัน เขาไม่มีคะแนน”
“เบลเป็นน้องสาวแก เขาใช้ความพยายามมาสามเดือน เหมือนคนอื่น วันนี้ถ้าไม่มีพายุ ไม่มีฝนตก เขาก็กลับมาร้องทัน”
“ถ้าเขาเห็นว่ามันสำคัญจริงๆ เขาต้องไม่ไปตั้งแต่แรก แต่นี่ เขายังห่วงความสบาย ห่วงความสนุก”
เมืองแมนตบโต๊ะชี้หน้าด่า “ได้ ถ้าแกอยากทำลายฉัน ทำลายน้อง ทำลายที่นี่ แกก็ออกไปบอกนักข่าวเลย ฉันจะได้รู้ว่าแกมันอกตัญญู!”
“คุณทองทา ยังมีโอกาสข้างหน้า เบลได้ตำแหน่งสุดท้าย คราวหน้าก็คงหลุด ที่สำคัญคะแนนพวกนั้นเป็นคะแนนดิบที่เราไม่ได้แทรกแซง มันเป็นคะแนนของเขาจริงๆ” โยทะกาพยายามไกล่เกลี่ย
“คนทั่วไปแสวงหาโอกาสแทบตาย แต่คนที่มีอยู่แล้วกลับไม่เห็นค่า ไม่รู้ว่าตัวเองเกิดมาโชคดีแค่ไหน ยังทำเป็นเล่นกับชีวิตอยู่ได้!” ทองทาเอ่ยอย่างหัวเสียก่อนเดินออกไป
“มันจะบอกนักข่าวไหม ถ้าบอกขึ้นมา...เราเสร็จเลยนะ” บุณฑริกเป็นกังวล
เมืองแมนเครียดขึ้นมาทันที “คุณโย ตามไปดูเร็ว”
โยทะการีบวิ่งตามทองทาออกไป
ด้านหน้าห้องโถงใหญ่ของสถานีเอ็มเอ็มแชนนัล สามสาวถูกนักข่าวรุมถ่ายรูปกันอยู่
อธิยืนมองอยู่ห่างๆ เห็นทองทาเดินมาหา สีหน้าเครียดจัด “มีอะไรไหมวะ”
ทองทามุ่งหน้าเดินไปหานักข่าว เหมือนมีอะไรจะบอก โยทะกาเดินตามมา แล้วหยุดห่างๆ มองดู ไม่กล้ากระโตกกระตาก
นักข่าวหันมาหาทองทา “มีอะไรคะ”
ทองทาหันไปมองโยทะกา ทั้งสองสบตากัน ลุ้นว่าทองทาจะทำยังไง หยุดไปสองวิ แล้วในที่สุดชายหนุ่มก็เอ่ยปฏิเสธนักข่าว “เปล่าครับ”
นักข่าวรุมถ่ายรูปสามสาวต่อไป โยทะกาโล่งใจเบาๆ ส่วนทองทารู้สึกแค้นใจตัวเองที่ตัวเองใจอ่อน
ที่ร้านเซอร์ไพรส์ ตกดึกทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาในร้านเพื่อเตรียมฉลองความสำเร็จให้สามสาว
โรสนั่งยิ้มไม่หุบ บุญมา และสมศรีเอาอาหารออกมา เตรียมกินเลี้ยงเล็กๆ ทองทาและ อธิพาการะเกด และชงโคกลับมา ทั้งหมดร้องเย้ เข้ามาหากัน
“เฮ้ ดีใจด้วย นี่มันยิ่งกว่าถูกหวยอีกนะ” ปลาเข้าไปแสดงความยินดีกับเพื่อน
“พวกเราดูแกทุกคน ข้าโหวตไปตั้งหลายร้อย” บุญมารีบบอกว่าตนเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยโหวต
“ข้าทำกับข้าวเลี้ยงพวกเอ็งไว้เพียบ ป่วนไว้เยอะ ชนะแบบนี้ค่อยคุ้มหน่อย” สมศรีเอ่ยอย่างใจดี
โรสเดินไปหาทองทา “ฝีมือคุณแท้ๆ คนที่เก่งคือคุณ วันนี้ทั้งสามคนร้องเพลงเหมือนเป็นคนละคน”
“ขอบคุณครับพี่”