บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ทายาทอสูร ตอนที่ 24 หน้า 2
โอฬารสำทับ “เร็วสิ มันต้องการร่างของอุ้ย มันไม่กล้าทำอะไรลูกหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงพ่อแม่ ไป “
วรินทร์ชะงัก อสูรโขนเอ่ยเยาะๆ “ ไปสินังลูกเนรคุณ ข้าจักไม่รั้งเอ็งไว้ดอก เพียงเอ็งก้าวพ้นประตูข้าจักหักคอพ่อ แม่ แลพี่ชายของเอ็งเสีย ไปเถิด...ฮ่าๆๆๆ”
“ตกลง ฉันยอมเป็นทายาทของท่าน “
สนทรรศน์พร้อมพระขรรค์ในมือ กับนัยน์เนตรวิ่งเข้ามา สนทรรศน์ มองไปที่ตัวอาคารออฟฟิศทาวเวอร์
นัยน์เนตรบอก “ทุกคนอยู่ในตึกนั่น“
สนทรรศน์พยักหน้ารับ แล้วถอดสร้อยพระยื่นให้นัยน์เนตร “ใส่ไว้”
นัยน์เนตรซาบซึ้งที่สนทรรศน์เป็นห่วง “ขอบคุณ”
ดาดฟ้า อาคารออฟฟิศทาวเวอร์
“ดี เมื่อเอ็งยอมเสียสละ ข้าก็จะปล่อยทุกคนไปปล่อยพวกมัน”
เซียนเต้าออกจากร่างรังสรรค์ รังสรรค์มึนๆ “คุณพ่อ คุณแม่ อุ้ย”
“พี่สรรค์ รีบพาคุณพ่อ คุณแม่ ออกไปจากที่นี่เถอะค่ะ”
รังสรรค์งง “มันเรื่องอะไรกัน ท่านเซียนเต้า”
โอฬารประชดลูกชาย “แกตกเป็นเครื่องมือของไอ้อสูร ล่อแม่กับน้องมาที่นี่ยังไงล่ะ”
“ไม่จริง”
อสูรโขนสั่ง “พาพวกมันออกไป” นิลุบลลากสุดาดวง เซียนเต้าลากโอฬารกับรังสรรค์ออกประตูที่จะลงชั้นล่าง ประตูปิดปัง อสูรโขนหันมาทางวรินทร์ “เอ็งพร้อมแล้วใช่มั้ย ทายาทของข้า”
พวกโอฬารถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้องๆหนึ่ง เซียนเต้า นิลุบล หัวเราะประสานเสียง
นิลุบลเอ่ย “มันถึงเวลาที่พวกแกต้องชดใช้สิ่งที่ทำกับฉันแล้ว”
โอฬารพยายามเกลี้ยกล่อม “ผมรู้ว่าผมผิดต่อคุณ แต่เราอย่าจองเวรต่อกันอีกเลย วิญญาณของคุณจะได้ไปสู่สุคติ”
“ฉันไปแน่ แต่คุณต้องไปกับฉันด้วย สามีที่รัก”
รังสรรค์แย้ง “ไหนนายของพวกแกบอกว่าจะปล่อยพวกเราไง”
เซียนเต้าเย้ย “ปล่อยพวกลื้อลงนรกน่ะสิ ไอ้โง่ “
รังสรรค์ด่า “ไอ้ผีสับปลับ”
เซียนเต้าพุ่งฟึ่บเข้าบีบคอรังสรรค์
นิลุบลชะงัก เงี่ยหูฟัง “มีคนมา” นิลุบลหายตัวฟึ่บ
เซียนเต้าเหวี่ยงรังสรรค์ไปปะทะกับผนัง แล้วหายตัวไป