บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 16 หน้า 3
วรนาฏหันมาจ้อง พรรณทิพย์รีบวิ่งกระเผลกหนีออกจากบ้านไป
พรรณทิพย์ยังวิ่งกระเผลกข้ามสะพานมา ชะงักอึ้ง เมื่อเห็นกระเป๋าใส่เงินวางอยู่กลางสะพาน พรรณทิพย์กลัว รีบหันหลังกลับ แต่เจอวรนาฏดักอยู่
“เอ็งลืมของไว้ ไม่เอาไปด้วยล่ะ”
“ฉันไม่เอาแล้ว ฉัน..ฉันถูกบังคับ”
“หึ งั้นถ้าข้าบังคับให้เอ็งตาย เอ็งคงเต็มใจตายสินะ” วรนาฏจ้องตาสะกด ลมพัดวูบเข้าที่ใบหน้าพรรณทิพย์
พรรณทิพย์ตัวแข็ง บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้ก้าวไปที่ขอบสะพาน “อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันไม่ใช่คนต้นคิด ถ้าอยากฆ่า ก็ไปฆ่าพี่เนตรสิ ฉันยังไม่อยากตาย” พรรณทิพย์ปีนขึ้นไปยืนบนขอบสะพาน แล้วกระโดดพุ่งลงน้ำ เสียงพรรณทิพย์กรีดร้อง
ในรถ โอฬารกับรังสรรค์สะดุ้งตื่น
“เฮ้ย ทำไมเรายังอยู่ในรถล่ะครับคุณพ่อ”
“ตีห้า หลับไปได้ไง” โอฬารหันไป เห็นวรนาฎนั่งหลับอยู่ “คุณป้าครับ คุณป้า”
“คุณโอฬาร พวกมันพาอุ้ยกลับมาแล้วใช่มั้ย อุ้ยอยู่ไหน”
“ยังเลยครับคุณยายใหญ่ ผมจำได้ว่าเห็นคนสองคนมาหยิบเงินไปแล้วผมเผลอหลับไปได้ยังไงก็ไม่รู้”
“สนทรรศน์มันคงใช้อาคมกับเราแน่”
รถตำรวจแล่นเข้ามาจอด รัชโรจน์ที่นั่งมาด้วยชี้มาที่รถของโอฬาร แล้วลงจากรถวิ่งนำตำรวจมาหา
โอฬารกับวรนาฎลงจากรถ ออกมามอง “โรจน์ พ่อสั่งไว้แล้วไงว่าห้ามแจ้งตำรวจ”
“ขอโทษครับ แต่ผมเห็นมันนานมาก แล้วพ่อไม่ติดต่อกลับไป ผมก็เลยต้องแจ้ง มันเอาเงินไปรึยังครับ”
“เอาไปแล้ว แต่มันยังไม่คืนอุ้ยมา...ไอ้สนทรรศน์มันต้องหักหลังเราแน่”
“โธ่ ยัยอุ้ยของยาย.....คุณตำรวจ คุณตำรวจต้องช่วยหลานฉันให้ได้นะคะ”
“ใจเย็นๆครับ ก่อนอื่นผมต้องขอทราบรายละเอียดทั้งหมดก่อน ตั้งแต่ที่คุณวรินทร์หายตัวไป”
วรินทร์นั่งอยู่ในตึกร้าง ยังอยู่ในมนต์นะจังงัง ไม่ได้หมดสติ แต่ขยับตัวไม่ได้พูดไม่ได้
สนทรรศน์เดินเข้ามาหา “อุ้ย พี่ขอโทษนะ แต่พี่จำเป็นต้องเอาตัวอุ้ยไว้ที่นี่ พี่ยอมให้อุ้ยโกรธ ดีกว่ายอมให้อุ้ย ไปอยู่ในเงื้อมมืออสูร” วรินทร์มองสนทรรศน์โกรธ น้ำตาคลอ “ขอเวลาให้พี่อีกนิด ถ้าพี่ได้พระขรรค์เงินมา อุ้ยก็จะเห็นเองว่าอะไรเป็นอะไร.....แต่ขอให้อุ้ยรู้ว่าที่พี่ทำไปทั้งหมด ไม่ใช่เพื่อแก้แค้นให้พ่อ แต่พี่ทำเพื่ออุ้ยและครอบครัวของอุ้ย”
สนทรรศน์ดึงวรินทร์มากอด “พี่รักอุ้ย..”